ច្បាប់បញ្ញត្តិឥស្លាមបានយកចិត្តទុកដាក់លើការរៀចំកិច្ចការរបស់មនុស្សក្នុងវិស័យផ្សេងៗ ក្នុងនោះ រួមមានទាំងទិដ្ឋភាពនៃទំនាក់ទំនងរវាងបុរស និងស្ត្រីផងដែរ។ ជាការពិតណាស់ អល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់បានបង្កើតបុរស និងស្ត្រីឱ្យមានភាពទាក់ទាញគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយបានផ្តល់ដំណោះស្រាយចំពោះបញ្ហានេះតាមរយៈការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ ហើយអ្វីដែលផ្សេងពីនោះ វាគឺជាច្រកទ្វារនៃប្រការអាក្រក់ និងជាភាពវឹកវ(ហ្វិតណះ)ដ៏ធ្ងន់ធ្ងរបំផុតមួយ។ រ៉ស៊ូលុលឡោះ សអវ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ “បន្ទាប់ពីខ្ញុំស្លាប់ទៅ ខ្ញុំមិនបានបន្សល់ទុកនូវភាពវឹកវរ(ហ្វិតណះ)ណាមួយដែលគ្រាះថ្នាក់ចំពោះបុរសជាងស្ដ្រីឡើយ”។ (ពូខរី៖៥០៩៦, មូស្លីម៖២៧៤១)

អ្វីដែលគ្រោះថ្នាក់បំផុតដែលកើតចេញពីទំនាក់ទំនងរវាងបុរសនិងស្ត្រីនោះ គឺការធ្លាក់ខ្លួនទៅក្នុងអំពើហ្ស៊ីណា។ សាសនាឥស្លាមមិនត្រឹមតែបានហាមឃាត់មិនឲ្យប្រព្រឹត្តទង្វើអសីលធម៌មួយនេះប៉ុណ្ណោះទេ តែផ្ទុយទៅវិញ សាសនានេះថែមទាំងបានព្រមានមិនឲ្យទៅជិតវា និងមិនឲ្យប្រព្រឹត្តនូវប្រការទាំងឡាយណាដែលនាំទៅរកអំពើហ្ស៊ីណានេះផងដែរ។ អល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ “ហើយចូរពួកអ្នកកុំទៅក្បែរប្រការហ្ស៊ីណាឱ្យសោះ។ ពិតប្រាកដណាស់ វាជាអំពើអសីលធម៌ និងជាមាគ៌ាមួយដ៏អាក្រក់បំផុត”។ (អាល់អ៊ិសរ៉ក៖៣២)។ ហើយព្យាការី សអវ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ “ចំពោះភ្នែកទាំងពីរ ការហ្សីណារបស់វា គឺការមើល។ ត្រចៀកទាំងពីរ ការហ្សីណារបស់វា គឺការស្ដាប់។ អណ្ដាត ការហ្សីណារបស់វា គឺការនិយាយ។ ដៃ ការហ្សីណារបស់វា គឺការស្ទាប។ ចំណែកជើង ការហ្សីណារបស់វា គឺការដើរ។ រីឯចិត្ដ គឺមានទំនោរនិងប៉ងប្រាថ្នា ហើយប្រដាប់ភេទជាអ្នកបញ្ជាក់ថា ត្រឹមត្រូវ ឬមិនត្រឹមត្រូវ”។ (ពូខរី៖៦២៤៣, មូស្លីម៖២៦៥៧)

ដើម្បីចៀសវាងពីការងាកចេញពីផ្លូវត្រូវ ឬកំហុសឆ្គងដែលអាចបណ្តាលឲ្យមានផលវិបាកធ្ងន់ធ្ងរ ច្បាប់បញ្ញត្តិឥស្លាមដ៏ស្អាតស្អំបានយកចិត្តទុកដាក់ដាក់ចេញនូវគោលការណ៍ជាច្រើននៅក្នុងការទំនាក់ទំនងរវាងបុរសនិងស្ត្រីចំពោះអ្វីដែលជាតម្រូវចាំបាច់ក្នុងការរស់នៅ ដូចជាលក់ដូរ ការព្យាបាលស្ត្រីពីសំណាក់គ្រូពេទ្យបុរសនៅពេលដែលគ្មានគ្រូពេទ្យស្រ្តី។ ក្នុងចំណោមគោលការណ៍ទាំងនោះមាន៖

ទម្លាក់ភ្នែកចុះ

អល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ “ចូរអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ពោលទៅកាន់បណ្ដាបុរសដែលមានជំនឿឱ្យពួកគេដាក់ក្រសែភ្នែករបស់ពួកគេចុះពីការសម្លឹងមើល(ស្ដ្រី និងអ្វីដែលច្បាប់អ៊ីស្លាមបានហាមឃាត់) ហើយឱ្យពួកគេថែរក្សានូវប្រដាប់ភេទរបស់ពួកគេ(អំពីប្រការហ្ស៊ីណា)។ នោះគឺជាប្រការស្អាតស្អំបំផុតសម្រាប់ពួកគេ។ ពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះដឹងជ្រួតជ្រាបបំផុតនូវអ្វីដែលពួកគេប្រព្រឹត្ដ។ ហើយចូរអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ពោលទៅកាន់បណ្ដាស្ដ្រីដែលមានជំនឿឱ្យពួកនាងដាក់ក្រសែភ្នែករបស់ពួកនាងចុះពីការសម្លឹងមើល(បុរសនិងអ្វីដែលច្បាប់អ៊ីស្លាមបានហាមឃាត់) ហើយឱ្យពួកនាងថែរក្សាប្រដាប់ភេទរបស់ពួកនាង(អំពីប្រការហ្ស៊ីណា)”។ (អាន់នួរ៖៣០-៣១)

ចៀសវាងការប៉ះ និងចាប់ដៃ

អំពី អាអ៊ីស្ហះ រទអ ពិតណាស់គាត់បាននិយាយពណ៌នាពីការធ្វើសច្ចាប្រណិធានរបស់រ៉ស៊ូលុលឡោះ សអវ ចំពោះស្រ្តីថា៖ “ទេ សូមស្បថនឹងអល់ឡោះ! ដៃរបស់រ៉ស៊ូលុលឡោះ សអវ មិនប៉ះ(ចាប់)ដៃស្ត្រីជាដាច់ខាត”។ (ពូខរី៖៥២៨៨, មូស្លីម៖១៨៦៦)។ អំពី មួកកល់ ពិន យ៉ាសើរ រទអ បាននិយាយថា៖ រ៉ស៊ូលុលឡោះ សអវ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ “ប្រសិនបើគេយកម្ជុលដែកចាក់ទម្លុះក្បាលនរណាម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកអ្នក គឺវាល្អប្រសើរសម្រាប់បុគ្គលនោះជាងការដែលគាត់ប៉ះស្ត្រីដែលគេមិនអនុញ្ញាតឲ្យគាត់(ប៉ះពាល់)ទៅទៀត”។ (រាយការណ៍ដោយ តប់រ៉នី ក្នុងសៀវភៅ អាល់កាពៀរ៖៤៨៦ ហើយបញ្ជាក់ពីភាពត្រឹមត្រូវរបស់វាដោយ អាល់ហ្ពានី)

ចៀសវាងពីការនៅកន្លែងស្ងាត់តែពីរនាក់

រ៉ស៊ូលុលឡោះ សអវ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ “ចូរកុំឲ្យបុរសនៅស្ងាត់ៗ(តែពីរនាក់)ជាមួយស្ដ្រី លើកលែងតែមានម៉ះរិម(សាច់ញាតិជិត ដែលគេហាមឃាត់មិនឲ្យរៀបការជាមួយ)នៅជាមួយ”។ (ពូខរី៖៥២៣៣, មូស្លីម៖១៣៤១)។ លោកបានមានប្រសាសន៍ទៀតថា៖ “ចូរពួកអ្នកកុំនៅស្ងាត់ៗ(តែពីរនាក់)ជាមួយស្ដ្រី ព្រោះថាមានស្ហៃតនជាអ្នកទីបីនៅជាមួយដែរ”។ (អះម៉ាត់៖១១៥)។ ជាការពិតណាស់ ការនៅស្ងាត់ៗតែពីរនាក់(រវាងបុរសនិងស្ត្រី) គឺជាច្រកទ្វារដែលនាំទៅកាន់ប្រការអាក្រក់ដែលស្ហៃតនប្រើប្រាស់វាដើម្បីទាញបុរសនិងស្ត្រីនោះឲ្យធ្លាក់ទៅក្នុងប្រការដែលអល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់បានហាមឃាត់។

ចៀសវាងការប្រើទឹកអប់នៅពេលមានវត្តមានបុរស

រ៉ស៊ូលុលឡោះ សអវ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ “ស្ត្រីរូបណាដែលប្រើគ្រឿងក្រអូប រួចមកនាងដើរកាត់ហ្វូងមនុស្សដើម្បីឲ្យគេស្រង់ក្លិនរបស់នាង នោះនាងគឺជាអ្នកដែលបានប្រព្រឹត្តហ្ស៊ីណា”។ (អាន់ណាសាអ៊ី៖៥១២៦)

និយាយស្តីម៉ឺងម៉ាត់ និងមិនត្រូវនិយាយសម្តីម្ញ៉ិម៉្ញក់

អល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ “ឱបណ្ដាភរិយារបស់ព្យាការី! ពួកនាងមិនដូចអ្នកណាម្នាក់ក្នុងចំណោមស្ដ្រីដទៃឡើយ។ ប្រសិនបើពួកនាងកោតខ្លាចអល់ឡោះ ពួកនាងកុំប្រើពាក្យសំដីទន់ភ្លន់ម្ញ៉ិកម្ញ៉ក់(ជាមួយបុរសដែលមិនមែនជាស្វាមី)ឱ្យសោះ ជាហេតុធ្វើឱ្យបុរសដែលមានជំងឺ(ចំណង់តណ្ហា)នៅក្នុងចិត្ដរបស់គេមានអារម្មណ៍(ចំពោះពួកនាង)។ តែពួកនាងត្រូវនិយាយនូវពាក្យសំដីណាដែលល្អ”។ (អាល់អះហ្សាប៖៣២)

ដើរប្រកបដោយភាពសុភាពរាបសា និងអៀនខ្មាស

អល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់បានមានបន្ទូលអំពីកូនស្រីរបស់លោក ស្ហ៊ូអែប នៅពេលដែលនាងបានទៅរកព្យាការីមូសាដើម្បីប្រាប់លោកពីសាររបស់ឪពុកនាងថា៖ “ហើយនារីម្នាក់ក្នុងចំណោមគេទាំងពីរបានមកជួបគាត់ដោយដើរប្រកបដោយភាពអៀនខ្មាស”។ (អាល់ក៏សស់៖២៥)។ ហើយទ្រង់បានមានបន្ទូលសំដៅចំពោះស្ត្រីទាំងឡាយថា៖ “ហើយចូរកុំឱ្យពួកនាងដើរទន្ទ្រាំជើងបន្លឺសំឡេងដើម្បីឱ្យគេដឹងនូវអ្វីដែលពួកនាងលាក់បាំងអំពីការតុបតែងរបស់ពួកនាងឱ្យសោះ”។ (អាន់នួរ៖៣១)

អ្នកបានបញ្ចប់មេរៀនដោយជោគជ័យ