ជាការសង្កត់ធ្ងន់របស់សាសនាឥស្លាមលើការរក្សាទំនាក់ទំនងអាពាហ៍ពិពាហ៍ គឺសាសនានេះបានណែនាំស្វាមីគ្រប់រូបឱ្យរួមរស់ជាមួយភរិយារបស់ខ្លួន និងមិនត្រូវលែងលះនាងឡើយ ទោះបីជាគេមិនពេញចិត្តភរិយារបស់ខ្លួន ឬភរិយារបស់ខ្លួនធ្វើឲ្យគេមិនពេញចិត្តក៏ដោយ។ អល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ “ហើយចូរពួកអ្នករួមរស់ជាមួយពួកនាងដោយគុណធម៌។ ប្រសិនបើពួកអ្នកមិនពេញចិត្ដ ពួកនាង(ចូរអត់ធ្មត់) ជួនកាល ការមិនពេញចិត្ដរបស់ពួកអ្នកលើអ្វី មួយនោះ អល់ឡោះអាចនឹងធ្វើឱ្យវាល្អប្រសើរលើសលប់វិញក៏ថាបាន”។ (អាន់នីសាក៖១៩)។ ហើយសាសនាឥស្លាមបានធ្វើការព្រមានយ៉ាងខ្លាំងក្លាចំពោះជនទាំងឡាយដែលប៉ុនប៉ងបង្កបញ្ហារវាងប្តីប្រពន្ធ និងធ្វើឲ្យពួកគេបែកបាក់គ្នា

ភាពប្រាកដនិយមរបស់សាសនាអ៊ីស្លាម

ទោះបីជាសាសនាឥស្លាមព្យាយាមលើការបន្តទំនាក់ទំនងអាពាហ៍ពិពាហ៍ក៏ដោយ តែសាសនានេះ គឺជាសាសនាប្រាកដនិយម ដែលមិននាំមកនូវច្បាប់អ្វីមួយដែលប្រឆាំងនឹងសភាវគតិរបស់មនុស្ស ហើយដាក់គំនាបលើបំណងប្រាថ្នារបស់ពួកគេ និងដាក់សម្ពាធលើពួកគេឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ សាសនានេះគឺបានគិតគូរពីស្ថានភាព អារម្មណ៍ និងតម្រូវការរបស់ពួកគេ។ ពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់ជ្រាបថា ក្នុងស្ថានភាពខ្លះ ការបន្តជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍អាចនឹងមានគ្រោះថ្នាក់ជាងការបញ្ចប់វា ហើយទ្រង់ក៏ជ្រាបដែរថា ការលែងលះអាចជាតម្រូវការ ឬអាចជារឿងដែលចាំបាច់តែម្តង នៅក្នុងស្ថានភាពខ្លះទៀត។ ហេតុនេះ ការអនុញ្ញាតឲ្យលែងលះ គឺមានបុព្វហេតុដ៏ធំធេង និងជាការបើកទូលាយសម្រាប់មនុស្សលោក។

ការបង្គាប់ប្រើឲ្យលែងលះ

មានភស្តុតាងជាច្រើនពីគម្ពីរគួរអាន និងស៊ុណ្ណះដែលបង្គាប់ប្រើឲ្យលែងលះ ហើយមានអាយ៉ាត់ និងហាទីស្ហជាច្រើនដែលរៀបចំនូវក្បួនច្បាប់ និងសុជីវធម៌នៃការលែងលះនេះ រហូតដល់មានស៊ូរ៉ោះមួយនៅក្នុងគម្ពីរគួរអានដែលគេឲ្យឈ្មោះថា ស៊ូរ៉ោះ អាត់តឡាក ដែលមានន័យថា “ជំពូក ការលែងលះ”។

ការលែងលះនៅក្នុងនិយមន័យភាសា

ការស្រាយចំណង និងការដោះលែង។

ការលែងលះនៅក្នុងច្បាប់បញ្ញត្តិឥស្លាម

គឺការរំលាយនូវចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ដោយប្រើពាក្យដែលបានកំណត់។ ពាក្យដែលបានកំណត់នោះ អាចជាពាក្យដែលមានន័យត្រង់ ច្បាស់ៗ ដូចជាពាក្យ លែងលះ ឬពាក្យដែលមានលក្ខណៈបញ្ឆៀង ដូចជាពាក្យ បែកគ្នាជាដើម

ផលប្រយោជន៍នៃការលែងលះ

គ្រោះថ្នាក់នៃការលែងលះ

ប្រភេទនៃការលែងលះ

ការលែងលះដែលអាចវិលត្រឡប់មករួមរស់នឹងគ្នាបាន

គឺជាការដែលបុរសលែងលះភរិយារបស់ខ្លួនជាលើកទីមួយ និងលើកទីពីរ ហើយបុរសនោះនៅមានសិទ្ធិវិលត្រឡប់ទៅរួមរស់ជាមួយភរិយារបស់ខ្លួនវិញដោយមិនបាច់សុំការអនុញ្ញាត និងមិនបាច់រៀបចំអាពាហ៍ពិពាហ៍ឡើងវិញឡើយ ដរាបណាស្ថិតក្នុងរយៈពេលរង់ចាំអ៊ិតហ្ទះរបស់នាង។

ការលែងលះដែលអាចវិលត្រឡប់មករួមរស់នឹងគ្នាបាន តែត្រូវរៀបការម្តងទៀត

គឺជាការដែលបុរសលែងលះភរិយារបស់ខ្លួនជាលើកទីមួយ និងលើកទីពីរ ប៉ុន្តែក្រោយពីផុតកំណត់រយៈពេលរង់ចាំអ៊ិតហ្ទះ។ ក្នុងករណីនេះ គឺគេមិនអាចវិលត្រឡប់ទៅរួមរស់ជាមួយភរិយារបស់ខ្លួនវិញឡើយ លើកលែងតែរៀបចំអាពាហ៍ពិពាហ៍ឡើងវិញ។

ការលែងលះដែលមិនអាចវិលត្រឡប់មករួមរស់នឹងគ្នាបាន

គឺជាការដែលបុរសលែងលះភរិយារបស់ខ្លួនជាលើកទីបី ហើយស្វាមីមិនអាចវិលត្រឡប់ទៅរួមរស់ជាមួយភរិយារបស់ខ្លួនវិញឡើយ លើកលែងតែតាមរយៈការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ និងដាក់បណ្តាការសារជាថ្មី ក្រោយពីស្ត្រីជាភរិយាបានរៀបការប្តីថ្មី និងលែងលះគ្នាដាច់ស្រេច(ពុំមែនជាការរៀបចំដើម្បីឲ្យប្តីដើមមានសិទ្ធិវិលត្រឡប់ទៅរួមរស់ជាមួយភរិយាវិញនោះឡើយ) ឬក៏ប្តីក្រោយបានស្លាប់។

ក្បួនច្បាប់ដែលទាក់ទងនឹងប្រភេទនៃការលែងលះទាំងបីខាងលើ គឺបង្ហាញឲ្យឃើញយ៉ាងច្បាស់ពីលក្ខណៈពិសេសនៃច្បាប់បញ្ញត្តិឥស្លាម។ ជាការពិតណាស់ ការលែងលះពុំមែនជាទីបញ្ចប់ដាច់ខាតនោះឡើយ។ ក្នុងអំឡុងពេលនៃការលែងលះប្រភេទទីមួយ និងប្រភេទទីពីរ ភាគីទាំងពីរ ស្វាមី-ភរិយា មានឱកាស និងពេលវេលាគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីពិចារណាឡើងវិញ និងឆ្លុះបញ្ចាំងពីផលវិបាកដោយស្ងប់ស្ងាត់ និងឆ្ងាយពីសម្ពាធនៃបញ្ហា។ ដូចគ្នាដែរ បន្ទាប់ពីស្ត្រីបានលែងលះស្វាមីទីពីររបស់ខ្លួន ចំពោះការលែងលះប្រភេទទីបី គឺភាគីទាំងពីរអាចយល់ឃើញថា ការវិលត្រឡប់ទៅរួមរស់ជាមួយវិញ គឺអាចធ្វើទៅបាន និងជាជម្រើសដ៏ល្អផងដែរ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ជាបទពិសោធន៍ វាគឺជាមូលហេតុសម្រាប់ការកសាងអាពាហ៍ពិពាហ៍ឡើងវិញដោយឈរលើមូលដ្ឋានរឹងមាំ និងអត់ធន់។

អ៊ិតហ្ទះ

គឺជារយៈពេលដែលច្បាប់ឥស្លាមបានកំណត់ក្រោយពីការបែកគ្នា(ដោយការស្លាប់ ឬការលែងលះ)ដែលចាំបាច់លើស្ត្រីត្រូវរង់ចាំមុននឹងរៀបការប្តីថ្មី រហូតផុតពេលកំណត់របស់វា។

ចំពោះភរិយា គឺមានសិទ្ធិចំណាយពេលវេលាក្នុងអំឡុងពេលរង់ចាំអ៊ិតហ្ទះនោះនៅឯផ្ទះរបស់នាង ហើយការផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពដល់នាង គឺជាបន្ទុករបស់ស្វាមី។ ម្យ៉ាងទៀត ភរិយាក៏មានសិទ្ធិទទួលបានកេរមរតកផងដែរប្រសិនបើស្វាមីរបស់នាងបានស្លាប់ក្នុងអំឡុងពេលដែលស្ថិតក្នុងរយៈពេលរង់ចាំអ៊ិតហ្ទះនោះ។ ហើយគេហាមឃាត់ចំពោះនាងក្នុងការបង្ហាញបំណងរៀបការនឹងបុរសដទៃនៅក្នុងអំឡុងពេលរង់ចាំអ៊ិតហ្ទះនោះ។

បុព្វហេតុនៃការបង្គាប់ប្រើឲ្យធ្វើការរង់ចាំអ៊ិតហ្ទះ

អ្នកបានបញ្ចប់មេរៀនដោយជោគជ័យ