طهارت ( پاکوالی ) دا مهال برخه
درس د قضا حاجت او استنجا آداب:
د قضا حاجت ( اودس ماتي ) آدب:
مستحب او غوره ده کله چې يو څوک د قضا حاجت ( اودس ماتي ) لپاره بیت الخلا (کناراب ) ته ننوځي باید خپله چپه ښپه مخکي کړي او دا دعا ووايې: "بسم الله، اللهم إني أعوذ بك من الخبث والخبائث". د الله پاک په نوم مدد، الهي په تاپورې د ټولو نارينه او ښځينه شيطانانو نه پناه غواړم.
په مسلمان واجب ده چې د قضا حاجت ( اودس ماتي ) په وخت بايد خپل عورت او شرمګاه بايد د نورو خلکو د نظر نه پټ وساتي.
په مسلمان واجب ده چې قضا حاجت ( اودس ماتی ) به په داسي ځاې کې نه کوي چې نورو خلکو ته د هغې تکلیف او ضرر رسيږي.
که چيرته قضاحاجت په شړه شړګاه کې کوي نو بايد په هغه ځاې کې چې سوري و غيره وي بايد په هغې کې قضا حاجت او دس ماتی ونه کړي ځکه هسي نه چې په هغې کې څه حشرات وغیره نه وي چې هغوې ته تکلیف او ضرر ورسيږي يا هغه حشرات ده ته ضرر ونه رسوي.
د قضاحاجت ( اودس ماتي ) په وخت بايد د قبلې په لور نه مخ او نه شاه کړي او که چيرته په شاړه شاړګاه کې قضا حاجت کوي او هيڅ ديوال وغیره نه وي چې هغې ته پناه شي نو بیا خو واجب ده چې د قبلې په لور نه مخ او نه شاه کړي. د نبي کريم صلی الله علیه وسلم وينا ده: کله چې تاسې قضاحاجت ( اودس ماتی ) کوي نو قبلې په لور چې نه مخ کړي او نه شاه. (البخاري 386، مسلم 264).
د اودس ماتي په وخت بايد خپل ځان او جامي د ګندګۍ د څاڅکو وغيره وساتي او که چيرته بدن يا جامو ته يې څاڅکي وغيره ورسيږي بايد په اوبو سره يې ووينځي.
کله چې د اودس ماتي نه بارغه شي نو يو ددې دوو کارونه بايد وکړي.
د متیازو ځاې په اوبو سره پاکول ديته استنجا وايې.
درې يا د دریو نه زيات کاڼي يا ټيشو پيپر وغیره هغه څه کارول چې بدن پاک کړي او ګندګي لري کړي.
ناپاکي
نا پاکي يو معنوي وصف دي چې بنده د لمونځ کولو نه منع کوي چې تر څو يې ناپاکي لرې کړې نه وي، خو داسي څه محسوس او ښکاره څيز نه دی چې په سترګو دليذل شي لکه ګندګي
د مسلمان نه نا پاکي هغه وخت لري کيږي چې په پاکو اوبو سره اودس وکړي او يا غسل وکړي، پاکي او پاکونکي اوبه هغه دي چې د هغې سره داسي ګندګي يوځاې نشي چې د اوبو رنګ، خوند، او بوې بدل نکړي.
ناپاکي په دوه ډوله ده:
وړوکي نا پاکي او د هغې نه اودس کول:
مسلمان په هغه وخت کې بي اودسه کيږي او د لمانځه لپاره ورباندي اودس کول لازميږي کله چې د لمانځه وخت راشي، او د اودس ماتونکي شيان په لاندي ډول بیانيږي:
۱. وړې يا لوې متیازي کول او هر هغه څه چې د متیازو د لاري نه ووځي لکه هوا و غیره، الله پاک د اودس ماتونکي شيان په هکله ويلي دي: (أَوْ جَاءَ أَحَدٌ مِنْكُمْ مِنَ الْغَائِطِ)(النساء: 43). یا په تاسو كې یو كس له اودس ماتي راشي. او نبي کريم صلی الله علیه وسلم د هغه چا په هکله چژ په لمانځه کې هغه ته د بي اودسي شک راځي ويلي دي: تر هغه دې د لمانځه نه ګرځي چې د هوا اواز يا بوي محسوسو کړي ( یقين يې راشي). (البخاري 175، مسلم 361).
۲. په لوڅه شرمګاه ته لاس وروړل: نبي کريم صلی الله علیه وسلم ویلي دي: څوک چې شرمګاه ته لاس وروړي بايد خامخا اودس وکړي. (أبو داود 181).
۳. د اوښ غوښه خوړل. د نبي کريم صلی الله علیه وسلم نه پوښتنه وشوه چې آیا مونږ د اوښانو د غوښې خوړولو نه بعد اودس وکړو؟ هغه وويل: هو. (مسلم 360).
۴. په خوب، ليونتوب، بي هوشۍ او نشې سره د عقل زایله کيدل:
