සර්වබලධාරී දෙවියන් අපව මවා ඇත. එසේ මේ ලෞකික ජීවිතය‍ේ අපව මවා ඇත්තේ අපව පරීක්ෂා කිරීමටය. ඒ බව ඔහු මෙසේ සඳහන් කරයි: ඔහු වනාහි මරණය සහ ජීවය මැව්වේ ය. (මන්ද) නුඹලා අතුරින් කවරෙකු ක්‍රියාවෙන් වඩාත් දැහැමි දැයි ඔහු නුඹලා ව පරීක්ෂා කරනු පිණිසය. තවද ඔහු සර්ව බලධාරීය. අතික්ෂමාශීලීය. (අල් මුල්ක්: 02) කවරෙකු විශ්වාස කොට බියබැතිමත් වූයේ ද ඔහු ස්වර්ගයට ඇතුල් වේ. කවරෙකු අයහමඟ තෝරාගත්තේ ද ඔහු අපායට ඇතුල් වේ.

තවද මේ ජීවිතයේ පුද්ගලයෙකුගේ ජීවිතය, එය කොපමණ කාලයක් පැවතියද, එය සීමිත හා තාවකාලික වන අතර, පරලොව පැවැත්ම, සදාකාලික සහ සදාකාලික ජීවිතය. ඒ බව අල්ලාහ් මෙසේ සඳහන් කරයි: තවද මෙලොව ජීවිතය විනෝදයක් හා සෙල්ලමක් මිස නැත. තවද නියත වශයෙන්ම මතු ලොව ජීවිතය එයමය නියම ජීවිතය. ඔවුහු දැන සිටියාහු නම්. (අල් අන්කබූත් : 64)

සැබැවින්ම නබි (සල්) තුමාණන් ද අන් අය මෙන් මරණයට පත් වන බව උත්තරීතර අල්ලාහ් ප්‍රකාශ කළහ. පසුව අල්ලාහ් සියල්ලන් ව එකතු කර ඔවුන්ට විනිශ්චය ලබා දෙනු ඇත. ඒ බව ඔහු මෙසේ සඳහන් කරයි: නියත වශයෙන්ම ඔබ මිය යන අයෙකි. එමෙන්ම නියත වශයෙන්ම ඔවුන් ද මිය යන අයවලුන් වෙති. ( අස් සුමර්: 31)

දෙවියන්ගේ දූතයාණෝ, ඔහුගේ තත්වය - සහ සෑම මිනිසෙකුගේම තත්වය - මෙලොව හා පරලොව එහි කෙටිකම සමඟ සසඳන විට , ගසක් යට මද වේලාවක් විවේකීව නිදාගෙන පසුව එයින් පිටව යන මගියෙකුගේ සිද්ධිය සමඟ සමාන කළහ. ඒ බව මෙසේ ප්‍රකාශ කළහ: "මා හා ලෝකය හට කුමක් වී ද?. මා මේ ලොවෙහි ගසක් යට මද වේලාවක් විවේකීව නිදාගෙන පසුව එයින් පිටව යන මගියකු මෙන් මිස නැත." (තිර්මිදි 2377, ඉබ්නු මාජාහ් 4109).

එමෙන්ම උත්තරීතර අල්ලාහ් යාකූබ් (අලෙයිහිස්ලාම්) තුමාණන්ගේ කතා වස්තුව මෙසේ අපට කියා පෙන්වයි. ඉබ්‍රාහීම් තම පුතණුවන් ට ද, යඃකූබ් ද මෙසේ උපදෙස් දුන්හ. “අහෝ පුතණුවනි! සැබැවින් ම අල්ලාහ් නුඹලා ට මෙම දහම තෝරා දී ඇත. එබැවින් නුඹලා (අල්ලාහ් ට) අවනත වන්නන් ලෙස මිස මරණය ට පත් නොවනු.” (අල් බකාර 132)

සර්වබලධාරී දෙවියන් තමාට නියම කර ඇති තම වාරය කවදා සහ කොතැනක පැමිණේදැයි යමෙක් නොදන්නේ නම් සහ එය වෙනස් කිරීමට කිසිවෙකුට බලයක් නොමැති නම්, ප්‍රඥාවන්ත පුද්ගලයා යහපත්කම, ධර්මිෂ්ඨකම සහ ආගමෙන් ඔහුගේ දින සහ පැය පුරවා ගත යුතුය. මන්ද උත්තරීතර අල්ලාහ් මෙසේ සඳහන් කරයි: සෑම සමූහයකටම නිශ්චිත කාලයක් ඇත. ඔවුන්ගේ නිශ්චිත කාලය පැමිණි විට ඔවුන් මොහොතක් හෝ ප්‍රමාද නොවනු ඇත. එමෙන්ම ඔවුන් පෙරටු ව යන්නේ ද නැත. (අල් ආරාෆ් 34)

තවද යමෙක් ඔහුගේ ආත්මය තම ශරීරයෙන් ඉවත්ව යන විට මිය යන්නේද, ඔහුගේ නැවත නැඟිටුවීමේ දිනය මතු වී ඇති අතර ඔහු මරණින් මතු ජීවිතයේ ගමන ආරම්භ කර ඇත. එය අදෘශ්‍යමාන දැනුමෙන් වේ, එබැවින් මිනිසාගේ බුද්ධිය මඟින් එහි ක්‍රියාමාර්ග විස්තරාත්මකව දැනගත නොහැක.

ෂරිආ නීතිය විසින් මිනිසාගේ උපතේ සිටම ඔහුගේ හැදී වැඩීම, ළමා කාලය, යෞවනය සහ මහලු වියේ සිට මිනිසා සඳහා වූ ප්‍රතිපාදන හා සදාචාරයන් ආරක්ෂා කර ඇති ආකාරයටම, එම නීතිය අපට මළවුන්ගේ අයිතිවාසිකම් ආරක්ෂා කරන ප්‍රතිපාදන සහ සදාචාරය නීතිගත කර ඇත. ඔහුගේ පවුලේ අය සහ ඥාතීන්ගේ තත්වය සැලකිල්ලට ගනී. , ආගම පරිපූර්ණ කර, ආශීර්වාදය සම්පූර්ණ කර, මෙම උතුම් දහම වෙත අපව යොමු කළ දෙවියන්ට ම සියලු ප්‍රශංසා වේවා.

තවද රෝගියා සමඟ කතා කිරීමේ දී ඔහු එම රෝගයට ධෛර්යමත් ලෙස මුහුණු දීමට හැකි අයුරින් සහ එයින් සුවය ලැබීමට උපකාර වන වචන සහ වාක්‍ය ඛණ්ඩ තෝරා කතා කළ යුතුයි. ඔහුව දෙවිඳාණන් වෙත ඇරයුම් කිරීම සඳහා සුදුසු අවස්ථාවන් තෝරා එයින් ප්‍රයෝජන ගත යුතුයි. රෝගියාට දෙවිඳාණන් පිළිබඳවත් අවසාන දිනය පිළිබඳවත් මතක් කර දිය යුතුයි. එය ප්‍රඥාවෙන් යුතුව හා යහපත් උපදෙසින් විය යුතුයි. මේ අයුරින් කටයුතු කීරීමේ විෂයෙහි පූර්වාදර්ශයක් ලෙස නබිතුමාණන් ව අල්ලාහ් පත් කළේය. ඒ බව අනස් (රළි) තුමාණන් මෙසේ ප්‍රකාශ කරයි: යුදෙව් පිරිමි ළමයෙකු නබිතුමාට සේවය කරමින් සිටියහ. වරක් ඔහු රෝගාතුර විය, එබැවින් නබි තුමාණෝ සුවදුක් විමසීම සඳහා ඔහු වෙත පැමිණි ඔහුගේ හිස අසල අසුන් ගෙන "ඔබ ඉස්ලාමය වැළඳ ගන්න." යනුවෙන් ඔහුට කීහ. එවිට ඔහු ඔහු සමඟ සිටි ඔහුගේ පියා වෙත බැලුවේය. ඔහුගේ පියාණන්: අබු කාසිම්ට ඔබ අවනත වන්න. යැයි කීවේය.එවිට නබිතුමාණන් "ඔහුව ගින්නෙන් බේරාගත් දෙවියන් ප්‍රශංසා වේවා" යැයි පැවසූහ (බුහාරි 1356).

මරණ මංචකයේ සිටින තැනත්තාට ලා ඉලාහ ඉල්ලල්ලාහ් කියා දීම

මරණ මංචකය සහ මරණයේ සලකුණු රෝගියා තුළ දිස්වන්නේ නම්, ඒකදේවවාදයේ වචනය සහ ස්වර්ගයේ යතුර වන (ලා ඉලාහ ඉල්ලල්ලාහ්- දෙවියන් හැර වෙනත් දෙවියෙකු නැත) යන වදන පැවසීමට ඔහුව දිරිමත් කිරීම සුදුසුය. එය ප්‍රඥාවෙන් හා සුදුසු ශෛලියකින් විය යුතුයි. නබි (සල්) තුමාණන් මෙසේ පැවසූහ: මරණ මංචකයේ සිටින තැනත්තන්ට ඔබ ලා ඉලාහ ඉල්ලල්ලාහ් යන වදන කියා දෙන්න. (මුස්ලිම් 916)

ඔබ පාඩම සාර්ථක ව සම්පූර්ණ කර ඇත.