ជាការពិតណាស់ អល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់បង្កើតពួកយើង និងបានធ្វើឲ្យយើងមានវត្តមាននៅក្នុងជីវិតលោកិយនេះដើម្បីសាកល្បងពួកយើង និងធ្វើតេស្តពួកយើង ដូចដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ "គឺជាម្ចាស់ដែលបានបង្កើតការស្លាប់ និងការរស់ ដើម្បីសាកល្បងពួកអ្នក តើអ្នកណាមួយក្នុងចំណោមពួកអ្នកដែលបានសាង អំពើល្អជាងគេ"? (អាល់មុលក៍៖២)។ ដូចនេះ ជនណាដែលមានជំនឿ និងកោតខ្លាច នឹងបានចូលឋានសួគ៌ ហើយជនណាដែលជ្រើសយកភាពវង្វេង និងងាកចេញ នោះនឹងបានចូលឋាននរក។

ហើយឆាកជីវិតលោកិយនេះ ទោះបីជាគេអាចរស់នៅបានយូរប៉ុនណាក៏ដោយ ក៏វានឹងមានទីបញ្ចប់ ហើយភាពឋិតឋេរ និងជីវិតអស់កល្បជានិច្ច គឺមានតែជីវិតបរលោកប៉ុណ្ណោះ ដូចដែលអល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ "តែថ្ងៃបរលោកវិញទេ ទើបវាជាការរស់នៅយ៉ាងពិតប្រាកដ ប្រសិនបើពួកគេបានដឹងមែននោះ"។ (អាន់កាពូត៖៦៤)

ជាការពិតណាស់ អល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់បានមានបន្ទូលទៅកាន់អ្នកនាំសាររបស់ទ្រង់ ព្យាការីមូហាំម៉ាត់ សល់ឡល់ឡហ៊ូអាឡៃហ៊ីវ៉ាសាល់ឡាំ ថា ពិតណាស់ រូបលោកនឹងត្រូវស្លាប់ដូចមនុស្សលោកទាំងឡាយដែរ។ បន្ទាប់មក​ ពួកគេទាំងអស់គ្នានឹងជួបជុំគ្នានៅចំពោះមុខអល់ឡោះជាម្ចាស់ដើម្បីទ្រង់កាត់សេចក្តីរវាងពួកគេ។ "ពិតប្រាកដណាស់ អ្នក(មូហាំម៉ាត់)នឹងត្រូវស្លាប់ ហើយពិតប្រាកដណាស់ ពួកគេក៏នឹងត្រូវស្លាប់ដែរ។ បន្ទាប់មក ពិតប្រាកដណាស់ ពួកអ្នកនឹងឈ្លោះប្រកែកគ្នានៅចំពោះមុខម្ចាស់របស់ពួកអ្នកនៅថ្ងៃបរលោក"។ (អាសហ្ស៊ូមើរ៖៣០-៣១)

ពិតប្រាកដណាស់ រ៉ស៊ូលុលឡោះ សល់ឡល់ឡហ៊ូអាឡៃហ៊ីវ៉ាសាល់ឡាំ លោកបានប្រៀបប្រដូចស្ថានភាពរបស់លោក(ក៏ដូចជាស្ថានភាពមនុស្សលោកទាំងអស់)ជាមួយនឹងឆាកជីវិតលោកិយ និងពេលវេលាដ៏ខ្លីរបស់វា ប់ើប្រៀបទៅនឹងថ្ងៃបរលោក ទៅនឹងស្ថានភាពអ្នកដំណើរម្នាក់ដែលឈប់សម្រាកតាមផ្លូវ ហើយគេងបន្តិចនៅក្រោមម្លប់ឈើមួយ ក្រោយមក គេក៏ធ្វើដំណើរបន្តទៅមុខទៀត ដោយបោះបង់កន្លែងនោះចោល។ រ៉ស៊ូលុលឡោះ សល់ឡល់ឡហ៊ូអាឡៃហ៊ីវ៉ាសាល់ឡាំ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ "តើខ្ញុំត្រូវធ្វើយ៉ាងណាចំពោះលោកិយ? ការពិត ខ្ញុំគ្រាន់តែដូចជាអ្នកធ្វើដំណើរចូលជ្រកក្រោមម្លប់ដើមឈើ បន្ទាប់មកចេញដំណើរចោលវា"។ (តៀរមីហ្ស៊ី៖២៣៧៧, អ៊ិពនូម៉ាហ្ជះ៖៤១០៩)

ម្យ៉ាងទៀត អល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់បាននិទានប្រាប់ពួកយើងពីពាក្យបណ្តាំរបស់ព្យាការីយ៉ាក់កូបទៅចំពោះកូនៗរបស់គាត់ ខណៈដែលគាត់បាននិយាយថា៖ "ពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះបានជ្រើសរើសសាសនា(អ៊ីស្លាម)សម្រាប់ពួកអ្នក។ ដូចេ្នះ ចូរពួកអ្នកកុំស្លាប់ លើកលែងតែពួកអ្នកជាអ្នកកាន់សាសនាអ៊ីស្លាម"។ (អាល់ហ្ពាក៏រ៉ោះ៖១៣២)

ដោយសារតែគ្មាននរណាម្នាក់អាចដឹងថា តើពេលណាដែលអាយុកាលកំណត់ដែលអល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់បានកំណត់សម្រាប់រូបគេនោះនឹងមកដល់ ហើយថាតើវានឹងកើតឡើងនៅទីកន្លែងណា ហើយក៏គ្មាននរណាម្នាក់អាចកែប្រែវាបាននោះ ដូច្នេះចាំបាច់លើអ្នកដែលមានសតិបញ្ហាពេញលេញត្រូវបំពេញថ្ងៃទាំងឡាយរបស់គេ និងពេលវេលាទាំងឡាយរបស់គេដោយប្រការល្អ ប្រការដែលមានប្រយោជន៍ និងសាសនា ពីព្រោះវា គឺដូចដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ " រាល់ៗប្រជាជាតិ គឺមានការកំណត់ជីវិតរួចជាសេ្រច។ ដូចេ្នះ នៅពេលដែលការកំណត់ជីវិតរបស់ពួកគេបានមកដល់ ពួកគេមិនអាចសុំពន្យារពេល ឬសុំឲ្យវាកើតឡើងមុនពេលកំណត់បានឡើយ(ទោះបីជាមួយវិនាទីក៏ដោយ)"។ (អាល់អាក់រ៉ហ្វ៖៣៤)

រាល់បុគ្គលទាំងឡាយដែលបានស្លាប់ដោយសារតែការចាកចេញនៃព្រលឹងរបស់គេចេញពីខ្លួនរបស់គេនោះ ពិតប្រាកដណាស់ ថ្ងៃបរលោកសម្រាប់គេ គឺបានកើតឡើងហើយ ហើយដំណើរជីវិតនៃឋានបរលោករបស់គេ គឺបានចាប់ផ្តើម ដែលវាស្ថិតក្នុងចំណោមប្រការអាថ៌កំបាំងដែលគ្មានបុគ្គលណាម្នាក់អាចដឹងថា លក្ខណៈលម្អិតរបស់វាដូចម្តេចនោះឡើយ។

ហើយដូចដែលច្បាប់បញ្ញត្តិនៃសាសនាឥស្លាមបានយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះក្បួនច្បាប់ និងសុជីវធម៌ទាំងឡាយរបស់មនុស្សតាំងពីពេលប្រសូត្រ កុមារភាព យុវភាព និងជរាភាពរបស់មនុស្សនោះដែរ ពិតណាស់សាសនានេះ ក៏បានដាក់ច្បាប់បញ្ញត្តិទាក់ទងនឹងក្បួនច្បាប់ និងសុជីវធម៌ជាច្រើនសំដៅធានាថែរក្សាសិទ្ធិទាំងឡាយរបស់អ្នកស្លាប់ ក៏ដូចជាយកចិត្តទុកដាក់ពីស្ថានភាពរបស់គ្រួសារសព និងសាច់ញាតិរបស់សពផងដែរ។ អាល់ហាំទូលិលឡះ! ការសរសើរទាំងឡាយ គឺសម្រាប់អល់ឡោះជាម្ចាស់ដែលទ្រង់បានបំពេញនូវសាសនានេះ និងបានបង្គ្រប់នូវឧបការគុណ(នៀកម៉ាត់) ព្រមទាំងបានចង្អុលបង្ហាញពួកយើងទាំងអស់គ្នាមកកាន់សាសនាដ៏ឧត្តុង្គឧត្តមនេះ។

ចាំបាច់លើអ្នកដែលទៅសួរសុខទុក្ខអ្នកជំងឺត្រូវជ្រើសរើសពាក្យពេចន៍ និងមតិល្អៗ ដើម្បីនិយាយទៅកាន់អ្នកជំងឺឱ្យមានអារម្មណ៍ល្អដែលអាចជួយទប់ទល់នឹងជំងឺ និងជួយគេឱ្យបានជាសះស្បើយ និងឆ្លៀតពេលវេលាសមស្របដើម្បីអំពាវនាវអ្នកជំងឺទៅកាន់អល់ឡោះជាម្ចាស់ និងរំលឹកដល់អ្នកជំងឺពីអល់ឡោះនិងថ្ងៃបរលោកប្រកបដោយគតិបណ្ឌិត និងការទូន្មានដែលល្អ។ ពិតប្រាកដណាស់ រ៉ស៊ូលុលឡោះ លោកបានលើកជាគំរូដ៏ឧត្តុង្គឧត្តមទាក់ទងនឹងចំណុចនេះ។ អំពី អាណាស រ៉ទីយ៉ល់ឡហ៊ូអាន់ហ៊ូ បាននិយាយថា៖ មានកេ្មងប្រុសយូដាម្នាក់ដែលបម្រើព្យាការី ﷺ មានជំងឺ។ ពេលនោះ ព្យាការី ﷺ ក៏បានទៅផ្ទះកេ្មងប្រុសនោះដើម្បីសួរសុខទុក្ខគេ។ ពេលទៅដល់ លោកបានអង្គុយនៅក្បាលដំណេករបស់កេ្មងប្រុសនោះ ហើយមានប្រសាសន៍ថា៖ “ចូរអ្នកចូលសាសនាអ៊ីស្លាម”។ ខណៈនោះ កេ្មងប្រុសនោះបានសំឡឹងមើលមុខឪពុករបស់ខ្លួនដែលនៅក្បែរគេ។ ឪពុករបស់កេ្មងនោះបាននិយាយថា៖ “ចូរកូនធ្វើតាម អាពូ អាល់ក៏សឹម(ព្យាការីមូហាំម៉ាត់)ﷺ ចុះ”។ ពេលនោះ កេ្មងនោះក៏បានចូលអ៊ីស្លាម។ ពេលព្យាការី ព្យាការី ﷺ លោកត្រឡប់ទៅវិញ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ “រាល់ការសរសើរទាំងឡាយ គឺសម្រាប់អល់ឡោះដែលទ្រង់បានជួយសង្គ្រោះកេ្មងនេះពីភ្លើងនរក”។ (ពូខរី៖១៣៥៦)

២. បង្រៀនដល់អ្នកជិតស្លាប់

នៅពេលដែលសញ្ញានៃសេចក្តីស្លាប់បានកើតមានលើអ្នកជំងឺហើយ គេប្រើស៊ូណិតឲ្យបង្រៀន និង ជំរុញដល់អ្នកជំងឺឲ្យពោលកាលីម៉ះតាវហេទ(ពាក្យដែលបញ្ជាក់ពីឯកទេពនិយមរបស់អល់ឡោះ) និងជាកូនសោនៃឋានសួគ៌ គឺពាក្យ لاإله إلا الله (គ្មានទេម្ចាស់ដែលត្រូវគេគោរពសក្ការៈដ៏ត្រឹមត្រូវ មានតែអល់ឡោះ)ដោយគតិបណ្ឌិត និងវិធីសាស្ត្រសមស្រប។ រ៉ស៊ូលុលឡោះ សល់ឡល់ឡហ៊ូអាឡៃហ៊ីវ៉ាសាល់ឡាំ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ "ចូរបង្រៀនដល់អ្នកដែលជិតស្លាប់នៃពួកអ្នកនូវពាក្យ لاإله إلا الله "។ (មូស្លីម៖៩១៦)

អ្នកបានបញ្ចប់មេរៀនដោយជោគជ័យ