ඉස්ලාමයේ පණිවිඩය සමඟ මුහම්මද්තුමාණන් ව දේව දූතයෙකු වශයෙන් යැවීම

ධර්ම දූත මුහම්මද්තුමාණන්ට දූතත්වය හිමි වීම ආරම්භ වූයේ අර්රුඃයා අස්සාදිකා (සැබෑ වන සිහිනය) මඟිනි. එනම්, උදෑසන උදාවීම සත්‍යය කරුණක් වන්නේ කෙසේ ද එලෙස ම එතුමාණන් නින්දෙහි දකින සිහින සියල්ල සැබෑ වීම ය.

රහසිගත ඇරයුම

ධර්ම දූතයාණන් , මක්කම වැසියන් කලබල නොවන පරිදි රහසිගතව ඉස්ලාමය වෙත කැඳවීමට පටන් ගත්හ. එබැවින් එතුමාට අනුගත වූ සිය පවුලේ අය සහ එතුමාගේ මිතුරන් හට ඉස්ලාම් ආගම ඉදිරිපත් කිරීමට පටන් ගත්හ. සත්‍යයට සහ යහපත්කමට වූ ඇල්ම හේතුවෙන් තමන් දන්නා අයගෙන් යහපත් අය යැයි විශ්වාස කළ සියල්ලන්ට එය ඉදිරිපත් කළහ, ඔවුන් එතුමාගේ අවංකවභාවය හා ධර්මිෂ්ඨකම පිළිබඳ හොඳින් දැන සිටියෝය.

ඉස්ලාම් දහම වැළඳ ගත් ප්‍රථමයා

එතුමාණන් සමඟ ඉස්ලාමය වැළඳගත් පළමු පුද්ගලයා වූයේ එතුමාගේ භාර්යාව වන කදීජා බින්ති කුවයිලිද් (අල්ලාහ් ඇය පිළිබඳ තෘප්තියට පත් වේවා!), එතුමාගේ මිතුරකු වන අබූ බක්ර් අස් සිද්දීක්, එතුමාගේ ඥාති සොහොයුරා වන අලී බින් අබී තාලිබ් සහ එතුමාගේ සේවකයා වූ සයිද් බින් හාරිසා යන අයවලුන් ය. (අල්ලාහ් ඔවුන් සියල්ල පිළිබඳ තෘප්තියට පත් වේවා!)

-

මක්කමෙන් පිටත ඇරයුම් කිරීම

නබිතුමාණන් මක්කාවෙන් පිටත ඉස්ලාමය ඉදිරිපත් කිරීමට පටන් ගත්හ. ඒ අනුව එතුමාණන් තාඉෆ් නගරය වෙත ගිය අතර, ඔවුන්ගෙන් අවහිරතාවන් හා පිටුදැකීම් එතුමා දුටු විට, එතුමා නැවත මක්කම වෙත ගොස් හජ් සමයේදී ගෝත්‍රිකයන්ට සහ තනි පුද්ගලයන්ට ඉස්ලාමය ඉදිරිපත් කිරීමට පටන් ගත්හ.

අකබා නමැති එකඟතාවන් දෙක

පසුව අල්ලාහ්ගේ දූතයාණෝ, යස්රිබ් නොහොත් මදීනා වැසියන්ගෙන් හය දෙනෙකු අකාබා නමැති ස්ථනයේ හමු වූ අතර, එතුමාණන් ඔවුන්ට ඉස්ලාමයේ යථාර්ථය සහ එහි ඇරයුම පැහැදිලි කර, ඔවුන්ව සර්වබලධාරී දෙවියන් වෙත කැඳවා, අල්කුර්ආනය පාරායනය තර පෙන්වූහ. ඉන් අනතුරුව ඔවුන් විසින් ඉස්ලාම් දහම වැළඳ ගනු ලැබීය. පසුව ඔවුන් මදීනාවට ආපසු ගොස් ඉස්ලාමය ඔවුන්ගේ සමූහයා අතර ප්‍රචලිත කළහ. පසුව පළමු හා දෙවන අකබා ප්‍රතිඥාවන් රහසින් සිදු විය. එය අවසන් වූ පසු අල්ලාහ්ගේ දූතයාණන් ඔහු සමඟ සිටි මුස්ලිම්වරුන්ට මදීනාව වෙත සංක්‍රමණය වන ලෙස නියෝග කළහ. ඉන්පසු ඔවුන් කණ්ඩායම් වශයෙන් පිටත් ව ගියෝය.

එතුමාණන් මදීනාවේ ස්ථීර ලෙස පදිංචි වූ විට, සකාත්, උපවාස, හජ්, අරගල කිරීම, යාඥාවට කැඳවීම, යහපත ආඥා කිරීම සහ අයහපත තහනම් කිරීම සහ ඉස්ලාමයේ අනෙකුත් නීති වැනි ඉස්ලාමයේ ඉතිරි නීති එතුමාණන් නියෝග කළේය.

හිජ්රත් නොහොත් නික්මයාමෙන් පසු සිදුවූ වැදගත් සිදුවීම්

නබි (සල්) තුමාණන් මදීනාවට සංක්‍රමණය වීමෙන් පසු සිදු වූ වැදගත්ම සිදුවීම් පිළිබඳ කෙටි ඉදිරිපත් කිරීමක් පහත දැක්වේ:

සංක්‍රමණයේ පළමු වසර:

සංක්‍රමණයේ දෙවන වසර

මහා බද්ර් සටන, එහිදී දෙවිඳාණන් දේවත්වය විශ්වාස කළ අයව ගෞරව කළ අතර, කුරෙයිෂ්වරුන් අතරින් දේවත්වය ප්‍රතික්ෂේප කළ අයට එරෙහිව ඔවුනට ජයග්‍රහණය ලබා දුන්හ.

සංක්‍රමණයේ තුන්වන වසර

උහුද් සටන: ඝනීමත් හෙවත් යුද්ධයෙන් අත්පත් කර ගත් දෑ එකතු කිරීම සඳහා අර්රුමාත් නම් කන්දෙන් බැස නබි ﷺ තුමාගේ උපදෙස් කඩ කිරීම හේතුවෙන් එහි පරාජය සිදු විය.

සංක්‍රමණයේ සිව්වන වසර

බනු අල් නදීර් සටන: එහිදී ධර්ම දූතයාණන් විසින් බනූ අල් නදීර් යුදෙව්වන් මදීනාවෙන් පිටමං කරන ලදී. මන්ද ඔවුන් සහ මුස්ලිම්වරුන් අතර ඇති කරගත් ගිවිසුම ඔවුන් කඩ කළ බැවිනි.

සංක්‍රමණයේ පස්වන වසර

බනී අල්මුස්තලත් සටන සහ අහ්සාබ් සටන සහ බනී කුරයිළා සටන.

සංක්‍රමණයේ හයවන වසර

මුස්ලිම්වරුන් සහ කුරෙයිෂ්වරුන් අතර හුදයිබියා ගිවිසුම

සංක්‍රමණයේ හත්වන වසර

කයිබර් සටන. තවද මෙම වසරේ ධර්ම දූතයාණන් සහ මුස්ලිම්වරු මක්කමට ඇතුළු වී උම්රා ඉටු කළහ.

සංක්‍රමණයේ අටවන වසර

මුස්ලිම්වරුන් සහ රෝමවරුන් අතර මුඅත්තාහ් සටන. තවද මක්කම ජයගැනීම සහ හවාසින් සහ සකීෆ් ගෝත්‍රවලට එරෙහිව හුනයින් සටන.

සංක්‍රමණයේ නවවන වසර

ධර්ම දූතයාණන්ගේ අවසාන සටන වන තබූක් සටන. මෙම වසරේ නොයෙකුත් කණ්ඩායම් ඉස්ලාමය වැළඳ ගනිමින් ධර්ම දූතයාණන් වෙත පැමිණියහ. එමෙන්ම මිනිසුන් රංචු පිටින් අල්ලාහ්ගේ ආගමට ඇතුළු වූ අතර, මෙම වසර (ආමුල් වුෆූද්) කණ්ඩායම් වර්ෂය ලෙස නම් කරන ලදී.

සංක්‍රමණයේ දසවන වසර

හජ්ජතුල් වදා නමැති සමුගැනීමේ හජ් වන්දනාව, ලක්ෂයකට අධික මුස්ලිම් ජනතාවක් නබිතුමා සමඟ එහි දී හජ් ඉටු කළහ.

සහ හිජ්රි එකොළොස්වන වසරේ: අල්ලාහ්ගේ දූතයාණෝ රබී අල්-අව්වල් මාසයේ සඳුදා දිනක අභාවප්‍රාප්ත විය.

එතුමාණන් වයස අවුරුදු හැට තුනේදී මිය ගියහ, ඉන් අවුරදු හතළිහක වක්තෘත්වයට පෙර ද අවුරුදු විසිතුනක් වක්තෘවරයෙකු සහ දූතයෙකු ලෙස ද අවුරුදු දහතුනක් මක්කමේ ද අවුරුදු දහයක් මදීනාවේ ද විය.

ඔබ පාඩම සාර්ථක ව සම්පූර්ණ කර ඇත.