កិច្ចព្រមព្រៀងអាពាហ៍ពិពាហ៍ គឺជាកិច្ចព្រមព្រៀងដ៏សំខាន់ និងខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតមួយនៅក្នុងសាសនាឥស្លាម។ ពិតប្រាកដណាស់ ច្បាប់បញ្ញត្តិឥស្លាមបានហ៊ុំព័ទ្ធវាជាមួយនឹងជំហានបឋមជាច្រើនដែលរៀបចំសម្រាប់ភាគីនីមួយៗឲ្យសម្រេចបាននូវភាពសុខដុម និងផលប្រយោជន៍ពីកិច្ចព្រមព្រៀងនេះ ហើយជួយឲ្យអាពាហ៍ពិពាហ៍នោះបន្តទៅមុខ និងរក្សាបាននូវស្ថេរភាពនៃគ្រួសារមូស្លីម។

ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ “ហើយក្នុងចំណោមភស្ដុតាងរបស់ទ្រង់ គឺទ្រង់បានបង្កើតឱ្យពួកអ្នកនូវភរិយាចេញពីខ្លួនពួកអ្នក ដើម្បីឱ្យពួកអ្នកមានភាពកក់ក្ដៅជាមួយនាង។ ហើយទ្រង់បានបង្កើតឱ្យមានការស្រឡាញ់ និងអាណិតអាសូររវាងពួកអ្នក។ ពិតប្រាកដណាស់ នៅក្នុងរឿងនោះ គឺជាភស្ដុតាងៗសម្រាប់ក្រុមដែលចេះគិតពិចារណា”។ (អើររូម៖២១)

ជ្រើសរើសគូស្រករឲ្យបានល្អ

ការជ្រើសរើសគូជីវិតឲ្យបានល្អ គឺជាជំហានដ៏សំខាន់បំផុតដើម្បីសម្រេចបាននូវអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏មានសុភមង្គល និងការកសាងគ្រួសារមួយដែលមានស្ថិរភាព។

គោលការណ៍សំខាន់ៗក្នុងការជ្រើសរើសគូស្រករ

ពិតប្រាកដណាស់ ព្យាការី សអវ លោកបានជំរុញឲ្យធ្វើការជ្រើសរើសភរិយាគ្រប់ល័ក្ខណ៍(សលីហះ)ដែលមានសាសនាក្នុងខ្លួន(ប្រកាន់ខ្ជាប់នឹងសាសនា)។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ “គេរៀបការនឹងស្ដ្រីដោយមូលហេតុបួនយ៉ាងគឺ ដោយសារទ្រព្យសម្បត្ដិរបស់នាង ដោយសារពូជអម្បូររបស់នាង ដោយសារសម្រស់របស់នាង និងដោយសារសាសនារបស់នាង។ ដូចនេះ ចូរអ្នកជ្រើសយកអ្នកដែលមានសាសនា នោះអ្នកនឹងមានភាពសុខសាន្ដ”។ (ពូខរី៖៥០៩០, មូស្លីម៖១៤៦៦)។ ជាការពិតណាស់ ស្ត្រីដែលមានសាសនា គឺនាងកោតខ្លាចអល់ឡោះ ហើយយកចិត្តទុកដាក់ថែរក្សាចំពោះសិទ្ធិផ្ទះសម្បែង និងសិទ្ធិស្វាមី ទាំងក្នុងពេលដែលស្វាមីមានវត្តមាន ឬអវត្តមាន។

ចំណែកឯការជ្រើសរើសស្វាមីវិញ ព្យាការី សអវ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ “នៅពេលដែលមាននរណាម្នាក់ដែលពួកអ្នកពេញចិត្តចំពោះសាសនា សីលធម៌របស់គេបានមកស្តីដណ្តឹងកូនស្រីរបស់ពួកអ្នកនោះ ចូរពួកអ្នករៀបការឲ្យគេចុះ។ បើមិនដូចនោះទេ វានឹងនាំឲ្យមានភាពវឹកវរ(ហ្វិតណះ)នៅលើផែនដី ឬក៏វិនាសកម្មយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរជាមិនខាននោះឡើយ”។ (អ៊ិពនូម៉ាហ្ជះ៖១៩៦៧)។ អ្នកឥស្លាមជំនាន់មុនមួយចំនួនបានលើកឡើងថា៖ “ប្រសិនបើអ្នករៀបការកូនស្រីរបស់អ្នក ចូរអ្នករៀបការនាងឲ្យទៅអ្នកដែលមានសាសនា(ប្រកាន់ខ្ជាប់នឹងសាសនាឥស្លាម) ព្រោះថាប្រសិនបើគេស្រឡាញ់នាង នោះគេនឹងឲ្យតម្លៃនាង(ធ្វើល្អចំពោះនាង)។ តែប្រសិនបើគេខឹងសម្បាចំពោះនាង គេក៏មិនបំពាន(ធ្វើអាក្រក់)ដាក់នាងដែរ”។

មានអារម្មណ៍ស្ងប់ចិត្ត

ព្យាការី សអវ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ “ព្រលឹង គឺជាទាហានដែលត្រូវបានគេកេណ្ឌ”។ (ពូខរី៖៣៣៣៦, មូស្លីម៖២៦៣៨)។ នេះបញ្ជាក់ពីសារៈសំខាន់នៃការមានអារម្មណ៍ស្ងប់ចិត្តចំពោះគ្នា ហើយវាជាកត្តាធ្វើឲ្យជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍បន្តទៅមុខប្រកបដោយសុភមង្គល។

ហេតុនេះហើយទើបព្យាការី សអវ លោកបានបង្គាប់ប្រើឲ្យអ្នកដែលមានបំណងចង់ស្តីដណ្តឹងស្ត្រីម្នាក់ថា៖ “«ចូរអ្នកមើលទៅកាន់នាង ព្រោះវាពិតជាជួយឱ្យពួកអ្នកទាំងពីរកាន់តែចុះសម្រុងនឹងគ្នា កាន់តែស្រលាញ់គ្នា”។ (តៀរមីហ្ស៊ី៖១០៨៧)។ ហើយការមើលនេះ គឺជាសិទ្ធិទាំងសម្រាប់បុរស និងទាំងសម្រាប់ស្ត្រីផងដែរដើម្បីឲ្យភាគីនីមួយៗបានស្គាល់ពីភាគីម្ខាងទៀត និងធ្វើឲ្យចិត្តមានភាពនឹងនរផងដែរ។

មានលក្ខណៈសម្បត្តិប្រហាក់ប្រហែលគ្នា

គឺសំដៅលើលក្ខណៈសម្បត្តិប្រហាក់ប្រហែលគ្នារវាងភាគីទាំងពីរ(ស្វាមី និងភរិយា)ទាំងផ្នែកសម្ភារៈ និងផ្នែកសង្គម។ ជាការពិតណាស់ សាសនវិទូឥស្លាមមួយចំនួនបានដាក់លក្ខខណ្ឌបែបនេះ ខណៈដែលអ្នកផ្សេងទៀតយល់ឃើញថា អ្វីដែលគេយកជាបទពិសោធន៍ គឺសាសនា និងអត្តចរិតប៉ុណ្ណោះ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គ្មានអ្វីដែលគួរឲ្យសង្ស័យឡើយថា គម្លាតគ្នាខ្លាំងក្នុងកម្រិតសង្គម ចំណេះដឹង និងហិរញ្ញវត្ថុរវាងប្តីប្រពន្ធអាចជាមូលហេតុមួយដែលធ្វើឲ្យជីវិតគូមានការប្រេះឆា ជួបបញ្ហា និងប្រឈមនឹងការបែកបាក់។

ពេញចិត្ត និងទទួលយក

ជាមួយនឹងការយកចិត្តទុកដាក់លើការជ្រើសរើសគូជីវិតឲ្យបានល្អនេះដែរ អាពាហ៍ពិពាហ៍ត្រូវតែធ្វើឡើងដោយមានការពេញចិត្ត និងការយល់ព្រមពីភាគីទាំងពីរ ដោយគ្មានការគាបសង្កត់ ឬបង្ខិតបង្ខំពីនរណាម្នាក់ឡើយ ទោះបីពីសំណាក់អ្នកជិតដិតបំផុតរបស់គេក៏ដោយ។

ជាការពិតណាស់ សាសនាឥស្លាមបានផ្តល់សិទ្ធិដល់ស្ត្រី និងបានដាក់លក្ខខណ្ឌថា ទាល់តែមានការពេញចិត្ត យល់ព្រមទទួលយកបុរសនោះ ទើបគេអាចរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ឲ្យនាងបាន។ រ៉ស៊ូលុលឡោះ សអវ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ “គេមិនអាចរៀបការឲ្យស្ត្រីមេម៉ាយបានឡើយ ទាល់តែមានបញ្ជាពីនាង ហើយគេក៏មិនអាចរៀបការឲ្យស្រ្តីក្រមុំបាននោះដែរ ទាល់តែសុំការអនុញ្ញាតពីនាងសិន”។ ពួកគេបានសួរថា៖ “តើការអនុញ្ញាតរបស់នាង(ស្រ្តីក្រមុំ)យ៉ាងដូចម្ដេច”? លោកបានឆ្លើយថា៖ “គឺការដែលនាងនៅស្ងៀម”។ (ពូខរី៖៥១៣៦, មូស្លីម៖១៤១៩)។

អ្នកបានបញ្ចប់មេរៀនដោយជោគជ័យ