ផ្នែកបច្ចុប្បន្ន model:
មេរៀន ក្បួនច្បាប់ និងសុជីវធម៌នៃការសូត្រគម្ពីរគួរអាន
ច្បាប់នៃការទន្ទេញគម្ពីរអាល់គួរអាន
អំពី អាអ៊ីស្ហះ រទអ អំពីព្យាការី សអវ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ “ការប្រៀបធៀបអ្នកដែលសូត្រគម្ពីរគួរអានហើយទន្ទេញចាំ គឺស្ថិតនៅជាមួយនឹងម៉ាឡាអ៊ីកាត់ដែលមានកិត្ដិយសថ្លៃថ្នូរ អនុវត្ដតាមបទបញ្ជា”។ (ពូខរី៖៤៩៣៧)
ច្បាប់នៃការសូត្រគម្ពីរគួរអាន
ស៊ូណិតលើជនមូស្លីមគប្បីសូត្រគម្ពីរគួរអាន និងត្រូវសូត្រឲ្យបានច្រើនតាមលទ្ធភាពដែលអាចធ្វើទៅបាន។ អល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ “ពិតប្រាកដណាស់ បណ្ដាអ្នកដែលសូត្រគម្ពីររបស់អល់ឡោះ និងបានប្រតិបត្ដិសឡាត និងបានបរិច្ចាគនូវអ្វីដែលយើងបានប្រទានឱ្យពួកគេដោយអាថ៌កំបាំង និងលាតត្រដាងនោះ ពួកគេសង្ឃឹមថា ជំនួញនេះនឹងមិនវិនាសឡើយ”។ (ហ្វាតៀរ៖២៩)
ច្បាប់នៃការស្តាប់ និងការនៅស្ងៀមពេលមានគេសូត្រគម្ពីរគួរអាន
ចាំបាច់(វ៉ាជិប)លើជនមូស្លីមត្រូវស្តាប់ និងនៅស្ងៀមពេលគេសូត្រគម្ពីរគួរអាន ប្រសិនបើនៅក្នុងពេលសឡាតដែលជាកាតព្វកិច្ច(សឡាតហ្វើរទូ) និងក្នុងឃុតហ្ពះជុមអាត់ ដោយយោងតាមបន្ទូលរបស់អល់ឡោះជាម្ចាស់ដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ “នៅពេលដែលមានគេសូត្រគម្ពីរគួរអាន ចូរពួកអ្នកស្ដាប់វា និងត្រូវស្ងៀមស្ងាត់ សង្ឃឹមថាពួកអ្នកនឹងទទួលបានការអាណិតស្រឡាញ់”។ (អាល់អាក់រ៉ហ្វ៖២០៤)
ចំពោះកន្លែងផ្សេងទៀតក្រៅពីកន្លែងខាងលើ គឺគប្បីស្តាប់(ស៊ូណិត) ព្រោះដើម្បីជាការមានសុជីវធម៌ និងមានការគោរពចំពោះបន្ទូលរបស់អល់ឡោះជាម្ចាស់ដ៏មហាខ្ពង់ខ្ពស់។
ចាំបាច់លើបុគ្គលគ្រប់រូបត្រូវមានជំនឿចំពោះគម្ពីរគួរអាន និងអនុវត្តតាមក្បួនច្បាប់ដែលមានចែងនៅក្នុងវាតាមរយៈការអនុញ្ញាតនូវប្រការដែលវា(គម្ពីរគួរអាន)អនុញ្ញាត និងដាក់បម្រាមចំពោះប្រការទាំងឡាយដែលវាបានដាក់បម្រាមហាមឃាត់ ព្រមទាំងបញ្ឈប់ត្រង់ចំណុចហាមឃាត់របស់វា ប្រតិបត្តិនិងអនុវត្តតាមបទបញ្ជារបស់វា។
អល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ “ពួក(កាន់សាសនាអ៊ីស្លាមពីអម្បូរអ៊ីស្រាអែល)ដែលយើងបានផ្ដល់គម្ពីរ(តាវរ៉ត)ឱ្យពួកគេ គឺពួកគេសូត្រវាយ៉ាងត្រឹមត្រូវ”។ អ៊ិពនូម៉ាស្អ៊ូទ និងអ៊ិពនូអាប់ហ្ពាស រទអ បានបកស្រាយថា៖ “គឺពួកគេអនុញ្ញាតនូវប្រការដែលវា(គម្ពីររបស់ពួកគេ)អនុញ្ញាត និងដាក់បម្រាមចំពោះប្រការទាំងឡាយដែលវាបានដាក់បម្រាមហាមឃាត់ ហើយពួកគេមិនកែប្រែវា(គម្ពីរ)ខុសពីកន្លែងដើម(អត្ថន័យ)របស់វា”។ (តាហ្វសៀរ អ៊ិពនូកាសៀរ ១/៤០៣)
អំពី អាប់ទុលឡោះ ពិន ម៉ាស្អ៊ូទ រទអ បាននិយាយថា៖ នៅពេលណាដែលពួកយើងរៀនពីព្យាការី សអវ នូវដប់អាយ៉ាត់នៃគម្ពីរគួរអាន គឺពួកយើងមិនបន្តរៀនដប់អាយ៉ាត់បន្ទាប់ដែលបានបញ្ចុះមកនោះទេ លុះត្រាតែពួកយើងបានអនុវត្តនូវអ្វីដែលមាននៅក្នុងវា(ដប់អាយ៉ាត់ដែលបានរៀនរួច)ជាមុនសិន”។ (អាល់ហាគិម៖២០៤៧)
គប្បីលើជនមូស្លីមត្រូវព្យាយាមសូត្រគម្ពីរគួរអានជាប្រចាំ ហើយមិនគួរឲ្យថ្ងៃណាមួយកន្លងផុតទៅដោយមិនបានសូត្រអ្វីបន្តិចសោះអំពីវានោះឡើយ ដើម្បីកុំឲ្យរូបគេភ្លេច និងបោះបង់វា។ អល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ “ហើយអ្នកនាំសារបានពោលថា៖ ឱម្ចាស់របស់ខ្ញុំ! ពិតប្រាកដណាស់ ក្រុមរបស់ខ្ញុំបានបោះបង់ចោលគម្ពីរគួរអាននេះ”។ (អាល់ហ្វួរកន៖៣០)
អំពី អាពូមូសា អាល់អាស្ហអារី រទអ អំពីព្យាការី សអវ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ “ចូរពួកអ្នកថែរក្សាគម្ពីរគួរអាន(សូត្រវាឲ្យបានខ្ជាប់ខ្ជួន)។ សូមស្បថនឹងអ្នកដែលជីវិតរបស់មូហាំម៉ាត់ស្ថិតនៅក្នុងកណ្តាប់ដៃរបស់ទ្រង់ថា វាពិតជាងាយរត់ចេញពីពួកអ្នកជាងសត្វអូដ្ឋដែលចង់ចេញពីខ្សែចំណងរបស់វាទៅទៀត”។ (អាល់ពូខរី៖៥០៣៣)
សុជីវធម៌នៃការសូត្រគម្ពីរគួរអាន
ចំពោះការសូត្រគម្ពីរគួរអាន គឺមានសុជីវធម៌របស់វាដែលគប្បីត្រូវប្រកាន់ខ្ជាប់ដើម្បីឲ្យការសូត្រនោះត្រូវបានគេទទួលយក និងផ្តល់ផលបុណ្យឲ្យ។ ក្នុងចំណោមសុជីវធម៌ទាំងនោះ គឺមានខ្លះជាសុជីវធម៌ដែលត្រូវមានមុនចាប់ផ្តើមសូត្រ និងសុជីវធម៌ខ្លះទៀត ជាសុជីវធម៌ដែលត្រូវប្រតិបត្តិនៅពេលសូត្រតែម្តង។
