ចំពោះការរីករាលដាលនៃជំងឺរាតត្បាតដោយសារតែភាវៈដ៏ទន់ខ្សោយដែលគេមិនអាចមើលឃើញនឹងភ្នែកទទេ លើកលែងតែតាមរយៈការប្រើមីក្រូទស្សន៍ ហើយវាបណ្តាលឱ្យមានការភ័យស្លន់ស្លោ និងភ័យខ្លាចនៅក្នុងខ្លួន(ដូចក្នុងករណីជំងឺកូរ៉ូណាជាដើម) គឺជាភស្តុតាងបញ្ជាក់ពីអំណាចដ៏អស្ចារ្យរបស់អល់ឡោះជាម្ចាស់ និងភាពទន់ខ្សោយនៃសត្វលោក(ម៉ាខ្លូក)ទាំងឡាយ។ មិនថាពួកគេជឿនលឿនប៉ុណ្ណា និងបច្ចេកវិទ្យាដែលពួកគេមានទំនើបយ៉ាងណានោះទេ ពួកគេមិនអាចចាកចេញពីរង្វង់នៃភាពទន់ខ្សោយ និងការអសមត្ថភាពក្នុងនាមជាមនុស្សលោកនោះឡើយ ហើយវាក៏ជាភស្តុតាងបង្ហាញថា អល់ឡោះជាម្ចាស់ គឺជាអ្នកដែលមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងពូកែបំផុត ដែលគ្មានអ្វីមួយនៅលើផែនដី ឬនៅលើមេឃអាចធ្វើឲ្យទ្រង់អសមត្ថភាពនោះឡើយ។

ជាការពិតណាស់ ជនមូស្លីមមានជំនឿថា អ្វីៗសព្វបែបយ៉ាងនៅក្នុងចក្រវាឡនេះ គឺអល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់ពិតជាបានកំណត់វា និងបានលិខិត កត់ត្រាវារួចជាស្រេចមុននឹងទ្រង់បង្កើតភាវៈ(ម៉ាខ្លូក)ទាំងឡាយ ហើយគោលជំនឿនេះ គឺធ្វើឲ្យពួកគេមានភាពនឹងនរ ស្ងប់ចិត្តនៅពេលមានភាពរន្ធត់ណាមួយកើតឡើង ដោយពួកគេទទួលយកការកំណត់របស់អល់ឡោះដោយបើកចំហចិត្ត(ពេញចិត្ត)។

ក្នុងចំណោមការគោរពសក្ការៈដ៏ធំធេងនៅពេលកើតមាននូវគ្រោះទាំងនោះ គឺការទទូចអង្វរករ និងការឱនលំទោនចំពោះអល់ឡោះជាម្ចាស់ និងសុំការរំដោះគ្រោះពីអល់ឡោះជាម្ចាស់តែមួយគត់។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ “ហេតុអ្វីបានជានៅពេលដែលទណ្ឌកម្មរបស់យើងបានធ្លាក់លើពួកគេ ពួកគេនៅតែមិនឱនលំទោនទៀត។ ផ្ទុយទៅវិញ ចិត្ដរបស់ពួកគេមានភាពរឹងរូស ហើយស្ហៃតនបានតែងលម្អពួកគេនូវអ្វីដែលពួកគេធ្លាប់បានប្រព្រឹត្ដ”។ (អាល់អាន់អាម៖៤៣)។ ហើយការបួងសួងដ៏ទៀងត្រង់ គឺធ្វើឲ្យគេបើកជូនរូបគេនូវបណ្តាទ្វារមេឃា បំបែកនូវរបាំង ធ្វើឲ្យចម្ងាយរួមខ្លី ព្រមទាំងធ្វើឲ្យរូបគេខិតទៅកាន់តែជិតនឹងម្ចាស់ដ៏មហាសប្បុរស៖ “ហើយនៅពេលខ្ញុំបម្រើរបស់យើងសួរអ្នក(មូហាំម៉ាត់)អំពីយើង (ចូរអ្នកឆ្លើយថា) ពិតប្រាកដណាស់ យើងនៅជិតបំផុត(ដឹង ឮ ឃើញ ...)។ យើងទទួលយកការបួងសួងសុំរបស់អ្នកដែលទទូចសុំនៅពេលដែលគេបានបួងសួងសុំពីយើង”។ (អាល់ហ្ពាក៏រ៉ោះ៖១៨៦)។ វ៉ាហាប់ ពិន មូណាប់ពីស រ៉ហ៊ីម៉ាហ៊ុលឡោះ បាននិយាយថា៖ “គេបញ្ចុះគ្រោះមក ដើម្បីបញ្ចេញនូវការសុំទូអាបួងសួង”។

អល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ “ហេតុអ្វីបានជានៅពេលដែលពួកអ្នកទទួលរងនូវគ្រោះ ថ្នាក់(ស្លាប់ឬរបួសនៅសមរភូមិអ៊ូហ៊ុទ)ដែលពួកអ្នកបានធ្វើឱ្យពួកគេទទួលរងគ្រោះដូចគ្នាទេ្វដង(ស្លាប់ឬរបួសនៅសមរភូមិហ្ពាទើរ) ពួកអ្នកបែរជានិយាយថា៖ តើរឿងនេះមកពីណា? ចូរអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ឆ្លើយថា៖ វាមកពីខ្លួនពួកអ្នកផ្ទាល់”។ (អាលីអ៊ិមរ៉ន៖១៦៥)។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលទៀតថា៖ “ហើយអ្វីដែលបានធ្លាក់មកលើពួកអ្នកអំពីប្រការអាក្រក់នោះ គឺដោយសារតែអ្វីដែលពួកអ្នកបានប្រព្រឹត្ដកន្លងមក ហើយ ទ្រង់ក៏លើកលែងទោសយ៉ាងច្រើនឥតគណនាដែរ”។ (អាសស្ហ៊ូរ៉៖៣០)

ជឿជាក់លើអល់ឡោះ និងប្រគល់ការទុកចិត្តយ៉ាងល្អប្រសើរចំពោះទ្រង់ គឺជាកត្តាដ៏ចម្បងមួយដែលនាំឲ្យរូបគេរួចផុតពីគ្រោះ និងការសាកល្បងនានា។ ដូចនេះ អ្នកត្រូវជឿជាក់យ៉ាងមុតមាំថា ជាការពិតណាស់ ភាពធូរស្រាល គឺស្ថិតនៅជិតបង្កើយ ហើយត្រូវផ្សព្វផ្សាយនូវភាពសុទិដ្ឋិនិយមក្នុងចំណោមអ្នកដែលនៅជុំវិញរូបអ្នក និងជៀសវាងការថប់បារម្ភ និងទុទិដ្ឋិនិយម ពីព្រោះភាពលំបាកចំនួនមួយពិតជាមិនអាចយកឈ្នះភាពងាយស្រួលចំនួនពីរជាដាច់ខាត។ ﴿ فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا * إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا ﴾ “ហើយពិតប្រាកដណាស់ ជាមួយនឹងសេចក្ដីលំបាកវេទនា គឺភាពងាយស្រួល។ ពិតប្រាកដណាស់ ជាមួយនឹងសេចកី្ដលំបាកវេទនាគឺភាព ងាយស្រួល”។ (អាសស្ហើរហ៍៖៥-៦)

ក្នុងចំណោមក្រឹត្យក្រមរបស់អល់ឡោះជាម្ចាស់ដែលទ្រង់បានកំណត់នៅក្នុងចក្រវាឡនេះគឺ ជាការពិតណាស់ ការប្រកាន់យកមូលហេតុត្រឹមត្រូវជាក់ស្តែងជាត្រីមុខ គឺស្ថិតក្នុងចំណោមកត្តាដែលនាំឲ្យរួចផុតពីប្រការអាក្រក់ផ្សេងៗ ហើយបណ្តាអ្នកនាំសារ និងកុសលបុគ្គលទាំងឡាយ ក៏ពួកគេប្រកាន់យកមូលហេតុជាក់ស្តែងនេះជាត្រីមុខដែរ។ ការធ្វើដូចនេះ គឺជាការបង្ហាញពីភាពពេញលេញនៃការប្រគល់ខ្លួនចំពោះអល់ឡោះ និងបញ្ជាក់ពីភាពជាខ្ញុំបម្រើរបស់គេចំពោះអល់ឡោះជាម្ចាស់។

ភាវៈដ៏តូចមួយសោះ តែអាចរំខានក្តីសុខរបស់មនុស្សលោក សុវត្ថិភាពរបស់ពួកគេ និងការរស់នៅរបស់ពួកគេបាន។ ដូចនេះ តើសក្តិសមដែរឬទេចំពោះអ្នកដែលមានសតិបញ្ញាពេញលេញយកលោកិយនេះជាកន្លែងស្នាក់នៅជាអចិន្ត្រៃយ៍ មានភាពស្កប់ស្កល់លើលោកិយ កាប់សម្លាប់គ្នានៅលើវា និងប្រកួតប្រជែងដណ្តើមគ្នា។

គ្មានអ្វីដែលគួរឲ្យសង្ស័យឡើយថា ជាការពិតណាស់ វីរុសទាំងនេះ គឺស្ថិតក្នុងចំណោមសញ្ញាភស្តុតាងរបស់អល់ឡោះជាម្ចាស់ដែលទ្រង់យកវាមកបន្លាចដល់ខ្ញុំបម្រើទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ និងឲ្យពួកគេយកវាធ្វើជាមេរៀន ព្រមទាំងពង្រស់នូវភាពជាខ្ញុំបម្រើដោយការបារម្ភខ្លាច។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ “ហើយយើងមិនបានបញ្ចុះសញ្ញាភស្តុតាងនានានោះឡើយ លើកលែងតែដើម្បីជាការបន្លាចប៉ុណោ្ណះ”។ (អាល់អ៊ិសរ៉ក៖៥៩)

ពេលវេលា គឺជាប្រភពនៃទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ជនមូស្លីមនៅក្នុងលោកិយនេះ។ វាប្រសើរជាងទ្រព្យសម្បត្តិ និងមានតម្លៃមិនអាចកាត់ថ្លៃបាន។ អ៊ិពនូអាប់ហ្ពាស រទអ បានធ្វើសេចក្តីរាយការណ៍អំពីព្យាការី សអវ ពិតណាស់លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ “ឧបការគុណ(នៀកម៉ាត់)ពីរប្រភេទដែលមនុស្សភាគច្រើនត្រូវគេបោកប្រាស់បាន(ចំណាយវាឥតប្រយោជន៍) គឺសុខភាពល្អ និងពេលទំនេរ”។ (ពូខរី៖៦៤១២)