සකාත් යනු ඉස්ලාමයේ තුන්වන කුළුණ වන අතර, දුප්පත්, අගහිඟකම් ඇති අයට සහ අනෙකුත් සුදුස්සන්ට ඔවුන්ගේ දුක් වේදනා සමනය කිරීම අරමුණු කොට මුදල්වලින් නිශ්චිත කොටසක් ලබා දීම සඳහා ධනවතුන්හට දෙවිඳාණෝ නියම කර ඇති මූල්‍ය වගකීමකි.

1. මුදලට ඇති ඇල්ම මනුෂ්‍ය සහජ බුද්ධියක් වන අතර එය ආරක්ෂා කර ගැනීමටත් එයට ඇලී සිටීමටත් මිනිසා උනන්දු වේ. එහෙයින් මසුරුකමෙන් ආත්මය පවිත්‍ර කර ගැනීමටත් මිනිසා තුළ වූ ලෞකික ඇල්මට ප්‍රතිකාර කිරීමටත් ඉස්ලාමීය නීතිය සකාත් ගෙවීමට නියම කර ඇත. උත්තරීතර අල්ලාහ් මෙසේ ප්‍රකාශ කරයි: "ඔවුන්ගේ වස්තුවලින් ඔවුන් පිවිතුරු කරන ඔවුන් ව පාරිශුද්ධ කරන (සදකාවක්) දානයක් නුඹ ගනු. නියත වශයෙන්ම නුඹගේ පැතුම ඔවුනට සැනසුමකි. තවද අල්ලාහ් සර්ව ශ්‍රාවකය සර්වඥානී ය." (අත්තව්බා 103)

2. සකාත් ගෙවීම මඟින් සහජීවනය සහ සමීපත්වය පිළිබඳ මූලධර්මය සාක්ෂාත් කර ගත හැකි ය. මක්නිසාද යත් මනුෂ්‍ය ආත්මය තමාට යහපත සිදු කරන අයට ආදරය කිරීම මත ගොඩනැගී ඇත. එමඟින් මුස්ලිම් ප්‍රජාව එකිනෙකා ශක්තිමත් කරන ශක්තිමත් ව්‍යුහයක් මෙන් ආදරයෙන්, එකමුතුවෙන් ජීවත් වීමට හැකි වේ. එමෙන්ම සොරකම් සහ මංකොල්ලකෑම් ද අඩු වේ.

සකාත් ගෙවීම මඟින් වහල්භාවය, ලෝකයට අධිපති දෙවියන්ට සම්පූර්ණයෙන් යටත් වීම යන අරුත සාක්ෂාත් කර ගනී. පොහොසත් පුද්ගලයා තම මුදලින් සකාත් ගෙවන විට, ඔහු දෙවියන්ගේ නීතිය ක්‍රියාත්මක කරයි, ඔහුගේ අණ ක්‍රියාත්මක කරයි. සකාත් ගෙවීම හරහා ඔහු, එම ආශීර්වාදය ප්‍රදානය කරන්නා වූ මහෝත්තමයාට කෘතවේදී වෙයි. මෙම කෘතඥතාව සඳහා දෙවිඳාණෝ ඔහුට විපාක දෙයි. උත්තරීතර අල්ලාහ් මෙසේ ප්‍රකාශ කරයි: "ඔබ කෘතවේදී වූයේ නම් මා ඔබට අධික කර දෙන්නෙමි." (සූරා ඉබ්රාහීම්:7)

4. සකාත් ගෙවීම තුළින් සමාජ ආරක්ෂණ සංකල්පය සහ සමාජයේ කණ්ඩායම් අතර සාපේක්ෂ සමතුලිතතාවය සාක්ෂාත් කරගනු ලැබේ. එය ලැබිය යුතු අයට බෙදා හැරීමෙන්, මූල්‍ය ධනය සමාජයේ සීමා වූ කණ්ඩායම් සතුව පමණක් නො පවතී. තවද ඔවුන් විසින් ඒකාධිකාරී කරනු නො ලැබේ. උත්තරීතර අල්ලාහ් මෙසේ පවසයි. "එය නුඹලා අතරින් වූ ධනවතුන් අතර පමණක් පරිහරණය නො වනු පිණිස ය." (සූරා අල්හෂ්ර්: 7)

ඉස්ලාම් සකාත් ලබා ගැනීමට සුදුසු කණ්ඩායම් පිළිබඳ විස්තර කර ඇත. මුස්ලිම්වරයෙකුට එය මේ වර්ගවලින් එකකට හෝ කීපයකට ලබා දීමට හෝ මුස්ලිම්වරුන්ගෙන් ලැබිය යුතු අයට බෙදා දෙන පුණ්‍යායතන හා සංවිධානවලට ලබා දීමට අවසර ඇති අතර එය සකාත් ගෙවන්නාගේ පදිංචි රට තුළ බෙදා හැරීම වඩාත් සුදුසු ය.