ప్రస్తుత విభాగం : model
పాఠం ఆరాధన యొక్క వాస్తవికత
ఆరాధన: ఇస్లాంలో ఆరాధనకు చాలా విశాలమైన అర్ధం ఉన్నది, అంతర్గంగా లేదా బాహ్యంగా మనం మాట్లాడే ప్రతి మాటా మరియు చేసే ప్రతి పనిలో వేటినైతే అల్లాహ్ ఇష్టపడతాడో అవన్నీ ఆరాధనాలే.
ఆరాధన యొక్క వాస్తవికత
ఆరాధన అనగా అల్లాహ్‌కు పూర్తి స్థాయిలో విధేయత చూపడం, మరియు ప్రేమ, గౌరవం, భక్తితో కూడిన విధేయత కలిగి ఉండడం. ఇది అల్లాహ్ యొక్క హక్కు, అతనికి మాత్రమే చెందినది. అల్లాహ్ ప్రేమించే, సంతుష్ఠత చెందే మాటలు, ఆచరణలు అన్నీ ఆరాధనలో భాగమే. అవి బయటకు కనిపించే ఆచరణలు కావచ్చు. ఉదాహరణకు నమాజు, జకాతు, హజ్ వగైరా. లేదా బయటకు కనిపించనివి కావచ్చు. ఉదాహరణకు మనస్సులో అల్లాహ్‌ను స్మరించుకోవడం, సద్శంకల్పాలు కలిగి ఉండడం, ఆయనపట్ల భయభక్తులు, నమ్మకం కలిగి ఉండడం, ఆయన నుండి సహాయం కోసం వేడుకోవడం వంటివి కలిగి ఉండడం వగైరా.
అల్లాహ్ తన దాసులకోసం విభిన్నరకాలైన ఆరాధనలను సిద్ధపరచడం అనేది కూడా వారి పట్ల ఆయన చూపే కరుణలో భాగము : వాటిలో
అల్లాహ్ తన విజ్ఞతతో భిన్న రకములైన వివిధ ఆరాధనలను చేసి ఉన్నాడు , దీని కారణంగా మనిషి తన మనస్సులో ఎటువంటి విసుగు చెందకుండా ఉంటాడు, ఈ విధానం అతనిలో నూతన ఉత్తేజాన్ని, ఆరాధనల పట్ల ఆకాంక్షను, నిష్ఠను పొందడానికి కారణం అవుతుంది.
ఆరాధనలలో విభిన్నమైన ఆరాధనలు ఉన్నాయి. ప్రతి ఒక్కరికి వారి వారి అభిరుచులు, సామర్థ్యాలు భిన్నంగా ఉంటాయి. కొంతమంది ఒక రకమైన ఆరాధనలో ఎక్కువ ఆనందాన్ని పొందుతారు. ఒకరికి పేదలకు సహాయం చేయడం ఇష్టం కావచ్చు, మరొకరికి ఐచ్ఛిక(నఫిల్) ఉపవాసాలు ఇష్టం కావచ్చు, మరొకరికి ఖురాన్ చదవడం మరియు కంఠస్తం చేయడం ఇష్టం కావచ్చు.
(స్వర్గానికి అనేక ద్వారాలు ఉన్నాయి) “నమాజ్ ను ఎక్కువగా ఆచరించే వారిలో ఎవరుంటారో వారు నమాజ్ ద్వారం ద్వారా (స్వర్గానికి) పిలువబడతారు. దైవమార్గములో పోరాటం చేసే వారిలో ఎవరుంటారో వారు ఆ ద్వారం ద్వారా పిలువబడతారు, దానం చేసే వారిలో ఎవరుంటారో వారు దాన ధర్మ ద్వారం ద్వారా పిలువబడతారు, ఉపవాసం ఉండే వారిలో ఎవరుంటారో వారు అర్-రయ్యాన్ ద్వారం ద్వారా పిలువబడతారు” అని సెలవిచ్చారు. దానికి అబూ బక్ర్(ర) వారు ఇలా అడిగారు : "ఒక ద్వారం ద్వారా పిలువబడిన వ్యక్తికి మిగిలిన ద్వారాల ద్వారా పిలువబడే అవసరం ఉండదా? ఎవరైనా అన్ని ద్వారాల ద్వారా కూడా పిలువబడతారా? "ప్రవక్త (స) వారు "అవును, మరియు నువ్వు వారిలో ఒకడివని నేను ఆశిస్తున్నాను" అని సమాధానం ఇచ్చారు. (అల్-బుఖారీ: 1897, ముస్లిం: 1027).
ఒక విశ్వాసి చేసే ప్రతి పని, దాని ద్వారా అల్లాహ్‌కు దగ్గరగా అవ్వాలనే సంకల్పం, ఉద్దేశం ఉన్నట్లయితే అది ఆరాధనగా పరిగణించబడుతుంది. ఇస్లాం లో ఆరాధన అంటే కేవలం నమాజు, ఉపవాసం వంటి కొన్ని ఆచరణలకు మాత్రమే పరిమితం చేయబడలేదు. మంచి ఉద్దేశంతో, సరైన దృక్పథంతో చేసే ప్రతి పని ఆరాధనగా మారుతుంది. ఒక ముస్లిం అల్లాహ్‌కు విధేయత చూపడానికి ఆహారం తినడం, నీరు తాగడం, నిద్రపోవడం వంటివి చేసినట్లయితే, అతనికి దానిపై ప్రతిఫలం లభిస్తుంది. ఉదాహరణకు, ఒక విశ్వాసి ఉదయం పూట లేచి, "నేను ఈ రోజు అల్లాహ్‌కు విధేయత చూపడానికి, నా కర్తవ్యాలను నెరవేర్చడానికి శక్తిని పొందడానికి ఈ ఆహారాన్ని తింటున్నాను" అని ఉద్దేశించి ఆహారం తినేటట్లయితే, అతనికి ఆ ఆహారం తినడం వల్ల పుణ్యం లభిస్తుంది. అదేవిధంగా, రాత్రి నిద్రపోయేటప్పుడు, "నేను రేపు ఉదయం లేచి నా నమాజులు చేయడానికి, నా పనులను సక్రమంగా నిర్వహించడానికి శక్తిని పొందడానికి నిద్రపోతున్నాను" అని సంకల్పించి నిద్రపోతే, అతనికి ఆ నిద్ర కూడా ఆరాధనగా పరిగణించబడుతుంది.
.ఒక ముస్లిం తన జీవితంలోని ప్రతి క్షణాన్ని అల్లాహ్ కోసం జీవిస్తాడు. అతను తినే ఆహారం అల్లాహ్‌కు విధేయత చూపడానికి శక్తిని ఇవ్వాలనే ఉద్దేశంతో తింటాడు. అతని వివాహం అక్రమాల నుండి తనను రక్షించుకోవడానికి ఉద్దేశించబడి ఉంటుంది. అతని వ్యాపారం, ఉద్యోగం, సంపాదన అల్లాహ్‌కు సేవ చేయడానికి ఉద్దేశించబడింది. అతను విద్యను అభ్యసించడం, జ్ఞానాన్ని పెంపొందించుకోవడం, కొత్త విషయాలను కనుగొనడం అల్లాహ్‌కు సంతుష్ఠత కలిగించడానికి ఉద్దేశించబడింది. ఒక స్త్రీ తన భర్త, పిల్లలు, ఇల్లు గురించి శ్రద్ధ వహించడం కూడా అల్లాహ్‌కు ఆరాధనగా పరిగణించబడుతుంది. మంచి సంకల్పంతో, సరైన దృక్పథంతో చేసే ప్రతి పని ఆరాధనగా మారుతుంది. ఒక విశ్వాసి తన జీవితంలోని ప్రతి అంశాన్ని అల్లాహ్‌కు దగ్గర అవడానికి ఒక మార్గంగా భావించాలి.
ఈ సృష్టిని సృష్టించడం వెనుక ఉన్న విజ్ఞత మరియు ఉద్దేశం ఈ ఆరాధనే.
అల్లాహ్ ఇలా సెలవిస్తున్నాడు : మరియు నేను జిన్నాతులను మరియు మానవులను సృష్టించింది, కేవలం వారు నన్ను ఆరాధించటానికే!. నేను వారి నుండి ఎలాంటి జీవనోపాధిని కోరటం లేదు మరియు వారు నాకు ఆహారం పెట్టాలని కూడా కోరటం లేదు. నిశ్చయంగా, అల్లాహ్! ఆయన మాత్రమే ఉపాధి ప్రదాత, మహా బలవంతుడు, స్థైర్యం గలవాడు. (అల్ దారియాత్ : 58,56)
సర్వసృష్టికర్త అయినా అల్లాహ్ సృష్టించిన జిన్నులు మరియు మానవులను సృష్టించడంలోని విజ్ఞత ఏమిటంటే, వారు అల్లాహ్‌ను ఆరాధించడం. అల్లాహ్‌కు వారి ఆరాధన అవసరం లేదు, బదులుగా అల్లాహ్‌ను ఆరాధించాల్సిన అవసరం వారికే ఉంది. ఎందుకంటే వారు అల్లాహ్‌పై ఆధారపడి ఉన్నారు కాబట్టి.
ఒకవేళ మానవుడు తన జీవిత లక్ష్యాన్ని విస్మరించి, ఈ ప్రాపంచిక భూగాలలో, విలాసాలలో మునిగితే, అల్లాహ్ తనను ఎందుకు సృష్టించాడో గుర్తుంచుకోకపోతే, ఈ భూమి మీద ఉన్న మిగతా జీవుల కంటే అతను ఎంతమాత్రం ఉన్నతంగా ఉండడు. ఎందుకంటే జంతువులు కూడా తింటాయి, వినోదిస్తాయి. కానీ మానవుల మాదిరిగా చివరి తీర్పును ఎదుర్కోవాల్సిన అవసరం వాటికి లేదు. తనదివ్య వచనములో అల్లాహ్ ఇలా సెలవిస్తున్నాడు : “మరియు సత్యాన్ని తిరస్కరించి భోగభాగ్యాలలో మునిగి ఉండి పశువుల మాదిరిగా తింటున్న వారి నివాసం నరకాగ్నియే అవుతుంది”. (ముహమ్మద్: 12). అలాంటి మానవులు జంతువులతో సమానమైన పనులు చేస్తారు, జంతువుల లాంటి లక్ష్యాలను కలిగి ఉంటారు. కానీ జంతువులకు బుద్ధి, విచక్షణ లేనందున వాటికి శిక్ష ఉండదు, కానీ మానవులకు శిక్ష ఉంటుంది. ఎందుకంటే మానవులకు బుద్ధి మరియు విచక్షణ ఉంది, సర్వసృష్టికర్త అయిన అల్లాహ్ యొక్క ఆజ్ఞలను అర్థం చేసుకోగల సామర్థ్యం మనుషులకు ఉంది.
అల్లాహ్ ఆదేశించిన ఆరాధన అనేది మూడు మూల స్తంభాలపై ఆధారపడి ఉంది, వాటిలో ప్రతిఒక్కటీ ఒకదానికొకటి పరిపూర్ణం చేస్తుంది
ఆరాధన యొక్క మూలస్థంబాలు
అల్లాహ్ తన దాసులపై ఆరాధనను విధిగావించాడు, ఈ ఆరాధనలో దాసుడు అల్లాహ్ పట్ల పరిపూర్ణ విధేయత, అణకువ మరియు భీతి కలిగి ఉండాలి, అలాగే ఆయన పట్ల పూర్తిస్థాయి ప్రేమ మరియు ఆశను కలిగి ఉండాలి
భయం మరియు వినమ్రత లేని ప్రేమ (ఉదాహరణకు ఆహారం మరియు డబ్బు వంటి వాటిపై ఉండే ప్రేమ) ఆరాధనగా పరిగణించబడదు. అదేవిధంగా, ప్రేమ లేని భయం (ఉదాహరణకు ఒక భయంకరమైన జంతువు లేదా అన్యాయమైన పాలకుడి నుండి భయపడడం) కూడా ఆరాధనగా పరిగణించబడదు. ఆచరణాలలో భయం, ప్రేమ మరియు ఆశ కలిసి ఉంటే అది ఆరాధనగా పరిగణించబడుతుంది. అయితే, ఆరాధన అల్లాహ్‌కు మాత్రమే చేయాలి.
నమాజు చేసినప్పుడు లేదా ఉపవాసం ఉన్నప్పుడు, అల్లాహ్ పట్ల ప్రేమ, ఆయన నుండి ప్రతిఫలం పొందాలనే ఆశ మరియు శిక్షకు భయం వంటివి కారణంగా ఉంటే, అది ఆరాధనగా పరిగణించబడుతుంది. అయితే, ప్రజలు తన గురించి "అతను నమాజులు చదవడు" అని చెప్పకూడదనే ఉద్దేశంతో నమాజులు చేస్తే, లేదా ఆరోగ్యాన్ని కాపాడుకోవడానికి ఉపవాసం ఉంటే, అది ఆరాధనగా పరిగణించబడదు.
తన దివ్య గ్రంధములో అల్లాహ్ ఇలా సెలవిస్తున్నాడు : వాస్తవానికి వారు సత్కార్యాలు చేయటానికి పోటీ పడేవారు. మరియు శ్రద్ధతో మరియు భీతితో మమ్మల్ని ఆరాధించేవారు. మరియు మా సమక్షంలో వినమ్రులై ఉండేవారు.(అల్ ఆన్ బియా : 90)
ఆరాధన యొక్క రకాలు
స్వచ్ఛమైన ఆరాధన
ఆరాధన అంటే అల్లాహ్ మరియు ఆయన ప్రవక్త(స) ఆదేశించిన ఆచరణలను, మాటలను ఒక నిర్దేశిత విధానంలో చేయడం, మరియు ఇవన్నీ అల్లాహ్ కు మాత్రమే అంకితం చేయబడడం. ఉదాహరణకు నమాజు చేయడం, ఉపవాసం ఉండడం, దైవగృహమైన కాబా యొక్క తవాఫు(ప్రదక్షణం) చేయడం, దుఆ(వేడుకోలు), సాష్టాంగం మరియు ఇటువంటివి. ఆరాధన యొక్క ముఖ్య ఉద్దేశ్యం అల్లాహ్ కు తన దాస్యాన్ని చాటడం మరియు ఆయన నుండి మాత్రమే వీటి ప్రతిఫలాన్ని ఆశించడం. ఆరాధన యొక్క ప్రతిఫలాన్ని ఇతరుల నుండి ఆశించకూడదు.
2. ఉన్నతమైన నడవడిక
సద్గుణాలు, మంచి నడవడికలు కూడా ముఖ్యమైన ఆరాధనాలే. అల్లాహ్ ఆదేశించిన లేదా జనులకు సిఫార్సు చేయబడిన మంచి నైతిక విలువలను సద్గుణాలు అంటారు. తల్లిదండ్రులపట్ల విధేయత కలిగి ఉండడం, ప్రజల పట్ల దయ, బాధితులకు సహాయం వంటివి దీనికి ఉదాహరణలు. ఈ సద్గుణాలను పాటించడం ద్వారా మనకు అల్లాహ్ యొక్క సామీప్యత దక్కుతుంది. ఈ మంచి నడవడికలను అల్లాహ్ సాధారణంగా ఆదేశించాడు. వాటిని విస్మరించడం వలన ఒక ముస్లిం పాపం చేసిన వాడవుతాడు. ఈ రకమైన ఆరాధనలో దైవప్రవక్త (స) వారిని పూర్తిగా తు.చ తప్పకుండా అనుసరించ లేకపోయినా కనీసం హరాం (నిషిద్ధ) కార్యాలను చేయకుండా ఉండటం మరియు వారి(స) బోధనలకు విరుద్ధంగా ప్రవర్తించకుండా ఉండటం ఉన్నా కూడా సరిపోతుంది.
ఈ క్రింది పనులను ఒక వ్యక్తి సద్సంకల్పంతో, అల్లాహ్ ఆజ్ఞలను పాటిస్తున్నాను అనే ఉద్దేశంతో చేస్తే అతనికి దాని పుణ్యం లభిస్తుంది. అవే పనులను అల్లాహ్ కోసం కాకుండా చేస్తే, పుణ్యం లభించదు కానీ పాపం కూడా రాదు. ఉదాహరణకు నిద్ర, పని, వ్యాపారం, వ్యాయామం మొదలైన రోజువారీ జీవితంలో చేసే పనులు ఉన్నాయి. ఒక వ్యక్తి ఏదైనా ఉపయోగకరమైన పనిని అల్లాహ్ కోసం చేస్తే, అది ఆరాధనగా పరిగణించబడుతుంది. “నిశ్చయంగా మేము అలాంటి వారి మంచిపనుల ప్రతిఫలాన్ని వృథా కానివ్వము”. (అల్-కహఫ్: 30).
ఆరాధన యొక్క ప్రామాణికత మరియు స్వీకరించబడడం అనేది ఈ రెండు షరతులపై ఆధారపడి ఉంది.
తన దివ్య వచనంలో అల్లాహ్ ఇలా సెలవిస్తున్నాడు : కావున తన ప్రభువును కలుసుకోవాలని ఆశించేవాడు సత్కార్యాలు చేయాలి. మరియు ఆరాధనలో తన ప్రభువుతో పాటు మరెవ్వరినీ భాగస్వాములుగా కల్పించుకోరాదు." (అల్ కహఫ్ : 110)
ఈ వచనం కేవలం సర్వసృష్టికర్త అయిన అల్లాహ్ ను మాత్రమే ఆరాధించడం యొక్క ప్రాముఖ్యతను నొక్కి చెబుతుంది. సదాచరణలు (అమలన్ సాలిహా) అనే పదం దైవప్రవక్త(స) వారి సున్నత్ అనుసరించడం అని కూడా సూచిస్తుంది. ఎందుకంటే సరైన పని అనేది మంచి పని, మరియు ఒక పని దైవప్రవక్త(స) యొక్క మార్గదర్శకానికి అనుగుణంగా ఉండే వరకు అది సరైనదిగా పరిగణించబడదు. కాబట్టి, అల్లాహ్ మరియు స్వర్గాన్ని కోరుకునే వ్యక్తి ఈ వచనంలో పేర్కొన్న రెండు షరతుల ప్రకారం అల్లాహ్‌ను ఆరాధించాలి.
