राम्रो-नराम्रो भाग्यमाथि आस्था राख्नु ईमानको एउटा आधार हो । महामारी, रोग, प्रकोप र विपत्ति यी सबै कुरा अल्लाहको आदेश र भाग्यले हुन्छ । हामी अल्लाहको न्यायमा सन्तुष्ट छौं, कदापि गुनासो गर्दैनौं र त्यसबाट आतंकित पनि हुँदैनौं । अल्लाहले भन्नुभएको छ: ﴿ مَا أَصَابَ مِن مُّصِيبَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ۗ وَمَن يُؤْمِن بِاللَّهِ يَهْدِ قَلْبَهُ ۚ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ ﴾ (التغابن: 11). अर्थः "अल्लाहको अनुमति बिना कुनै विपत्ति आइपर्दैन । जसले अल्लाहमाथि आस्था राख्छ, अल्लाहले उसको हृदयलाई निर्देशित गर्नुहुन्छ । अल्लाह सर्वशक्तिमान र सर्व ज्ञाता हुनुहुन्छ ।" (तगाबुन: 11)

आस्थावानको आस्था के छ भने रोग आफैले अरूमा सर्दैन, बरु अल्लाहको आदेश र भाग्यले हुन्छ, तैपनि उहाँले रोग लाग्ने कारण र सङ्क्रमित ठाउँबाट टाढा रहन र बिरामीसँग नमिल्न अनि रोकथामका लागि सावधानी अपनाउन निर्देशन दिनुभएको छ । यसै सम्बन्धमा रसूल सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लमले भन्नुभएको छ: "कुनै रोग आफैले अरूमा सर्दैन, न चराहरू, न उल्लु, न सफरको महिना अभिशाप हो । तपाईं जसरी शेरबाट भाग्नु हुन्छ त्यसरी कुष्ठरोगबाट भाग्नुहोस् ।" (बुखारीः 57)

महामारी र संक्रामक रोगहरू काफिर, पाखण्डी र कपटीहरूका लागि प्रकोप हो तर आस्थावानहरूको दर्जा बढाउन र पापहरूको प्रायश्चित गर्न कृपा र दया हो । आइशा (रजियल्लाहु अन्हा) ले महामारी (पलेग) को बारेमा सोध्दा रसूल सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लमले भन्नुभयो: "यो एक प्रकारको प्रकोप हो, अल्लाहले जहाँ चाहनु हुन्छ पठाउनु हुन्छ । तर आस्थावानहरूका लागि कृपा र दया हो । यदि कुनै ठाउँमा महामारी (ताउन) फैलिन्छ अनि अल्लाहले जे लेख्नु भएको छ त्यही हुन्छ भनेर अल्लाहमाथि भरोसा अनि धैर्य गर्दै कोही आफ्नो देशमा बस्छ भने उसलाई शहीदको पुण्य प्राप्त हुन्छ ।" (बुखारीः 3474)

यस्तो अवस्थामा मुस्लिमले आधिकारिक निकायको सुझावहरूलाई सहर्ष स्वीकार गर्नुपर्छ । व्यक्तिगत स्वार्थ भन्दा माथि उठेर सार्वजनिक हितलाई प्राथमिकता दिई जिम्मेवारी वहन गर्नुपर्छ, स्थिरता र जनजीवनलाई सामान्य अवस्थामा फर्काउन सहयोग गर्नुपर्छ । अल्लाहले भन्नुभएको छ: ﴿ وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَىٰ ۖ وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ ﴾ (المائدة: 2). अर्थः "पुण्य र तक्वा (परहेजगारी) को कार्यमा एकअर्कालाई सहयोग गर । पाप कर्म तथा अत्याचारको कार्यमा परस्पर सहयोग नगर ।" (माइदा: 2)

अफवाह फैलाउनु एक घृणित कार्य र ठूलो झूट हो भन्ने कुरामा कुनै शंका छैन । किनभने यसले मानिसहरूमा डर र त्रास सृजना हुन्छ । त्यसैले संबन्धित निकायबाट प्रमाणित नहुन्जेल कुनै पनि सूचनाहरू प्रसारण नगर्न सावधान रहनु आवश्यक छ । अल्लाहले पाखण्डी (मुनाफिक) हरूको गुणहरू उल्लेख गर्दै भन्नुभएको छ: ﴿ وَإِذَا جَاءَهُمْ أَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُوا بِهِ ۖ وَلَوْ رَدُّوهُ إِلَى الرَّسُولِ وَإِلَىٰ أُولِي الْأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِينَ يَسْتَنْبِطُونَهُ مِنْهُمْ ۗ ﴾ (النساء: 83). अर्थः "मुस्लिमहरूको शान्ति वा डर तथा चिन्ताको कुरालाई मुनाफिकहरूले जताततै फैलाई दिन्छन् । यदि तिनीहरूले यो मामिला अल्लाहका रसूल सल्लल्लाहु अलैहि व सल्लम तथा आधिकारिक व्यक्तिहरू समक्ष पुर्याएका भए मामिलाको तहसम्म पुग्नेहरूले सत्य तथ्य जान्ने थिए ।" (निसा: 83)

इस्लामले किनबेच गर्ने सामग्रीमा एकाधिकार जमाउने, धोखाधडी, मूल्यवृद्धि, र हेरफेरलाई निषेध गरेको छ । विशेष गरी संकटको समयमा कोही यस्तो गर्छ भने यो हराम तरिकाले पैसा खाने, विश्वासघात र एकदम घटिया कार्य हो । रसूल सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लमले भन्नुभएको छ : "जसले मुस्लिमहरूमाथि मूल्यवृद्धिको उद्देश्यले आफ्नो मालसामान थुपारे राख्छ र पछि एकाधिकार जमाएर मनमानी गर्छ, त्यो पापी हो ।" (मुसनद: ८६१७)

जानाजानी बिरामी व्यक्तिबाट स्वस्थ व्यक्तिमा कुनै पनि तरिकाले सङ्क्रमण सार्नु भनेको वर्जित कार्य र ठूलो पाप हो र उसले दुनियाँमा आफ्नो गलत कर्तुतको दण्ड भोग्नै पर्छ । यो दण्ड कर्तुत अनुसार, व्यक्ति र समाजमा पर्न गएको असरको आधारमा फरक-फरक हुन्छ ।